бастун (м.)
ПАНКО: (Нешто поитар од Теодос, со очила и со дебел бастун, доаѓа крстејќи се со широки движења.) Господе Исусе Христе! Чув, не верував, гледам пак не верувам!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Чаршијата ѝ се подбиваше отпрвин, гледајќи ја прослукана, црна и подведена, со прост недоделкан бастун во раката.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Протата носеше бастун со сребрена дршка, а нејзиниот бастун беше од обично превиткано дрво.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но тој не стигнал ни да зине, кога таа удрила со бастунот по масата: - Слушајте, началниче, му викнала со страшен глас, - ако не го отпуштите веднаш оној некадарник, ќе летате и вие одовде...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А народ: мажи, жени, деца, млади невести, подгрбавени бабички, старци со бастуни - пак ја посетуваат црквата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Откорнатик! - свикува тој и го бара бастунот за да фрли.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Во устата, за разлика од Челебиовиот килибар, држеше голем чибук од истиот материјал од кој беше и бастунот и ја чуреше запнатата на него цигара.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На плеќите носеше нарамена раница од телешка кожа, во рацете дебел боров бастун — тукашно производство, дури и недокастрен, со неколку чатали.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ај сиктер оттука да не ти излеза да ти и скрша коските со тој бастунот шо си го кренал како питач?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- А, кога ќе остари, ќе види тој, нема да му помагам, нека се мачи сам со бастун во раката.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Сѐ што да фати, долго држи в рака: чашата со која пие вода, лајцата со која јаде, филџанот со кој пие кафе, ризата со која се брише, шипката од креветот за која се фаќа кога станува, бастунот со кој се потпира, рачката од вратата кога ја отвора и затвора, и секој предмет што го допира - го допира долго како да сака на него што подолго да го остави својот отисок, својот траг.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тој шум ни беше познат: меѓу два влечкави чекори се слушаше и еден ѕвечкав, светол, метален звук - бастунот на дедо Симон ги испитуваше нерамнините на патот.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Без патерици или бастун не можеше да отиде до колата. Ѝ се јави на секретарката и рече дека ќе биде на пат неколку дена, можеби и цела седмица.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Сѐ уште го носеше бастунот заради украс, да се дополни филцаната шапка со раб, паларијата и сивиот капут.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Сега, откако дедо Најдо со поттргнување на катинарот се увери дека добро заклучил, се осигури дека добро го држи бастунот и се сврте да тргне кон сретселото „Добро утро, дедо Најдо“, му рече авторот подвикнувајќи. „Или добар ден“, се коригира.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Со бастун во десната рака, а пелерина или мантил во левата.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Само во зима, на студ и голомразица, бастунот ја преземаше својата основна функција, да го потпира патот, но и тогаш дедо ми не запираше, не се колебаше, туку со одмерен чекор стигаше секое пладне да го испие своето „горко, накај средно“ кафе во „Метропол“ со пријателите-пензионери, во просек петнаесет години помлади од него.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
А тагата се зголемуваше кога погледот ќе поминеше на бастунот, потпрен на миндерот до неговиот колк, бастун направен, знаеше синот на Тајко, од најубав див трендафил.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
„Ама, бастунов ми станува сѐ почест придружник, па наместо јас кај моите анами, тие доаѓаат кај мене.“ Се удри по бастунот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Дивиот трендафил? Нели бастунот на санџак-бегот беше направен од див трендафил?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
