бацил (м.)
Бацилите на злото ги зафатиле и самите негови жртви.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
„Зар е можно да паднат и да пуштат корен опасните бацили токму тука?“ и полека и сигурно во мачниот тек на иследувањето се создава во него нешто како обврска, одговорност за нешто и некоја не сосем определена виновност, што се создава од самата службена потреба да се наѕира во душите, во мислите...
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И сепак тоа не беше и најлошото. Тој наоѓаше утеха, дури беше и задоволен дека се зачувал од еден опасен бацил: злосторот спрема државата.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Појавени се бакцили на офтика и беснило. Од офтика умреа двајца, од беснило еден.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Да не ме спречува нешто, би скокнал од столчето, би му ја бацил раката, би му ја бацил неговата кротка душичка.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
