бесшумно (прид.)
Сенки на некои луѓе се исправија на местото од каде што дојде пукотот и бесшумно се изгубија некаде натаму.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И не е веќе ни девојченце, сега, кога бешумно се доближува до мојот кревет, кога вешто ми ја нуди меката затркалезност на својот румен колк.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Додека под нашите раце бесшумно исчезнува ноќта кон наслутениот смев интимни сосема одиме Оваа постела потна е море со високи бранови што во пените на чекањето ги фрлаат нашите тела и на тој пат што мами сосема измешана плови зелена гранка од соништата и раката од пелин Па сѐ по малку сетни рацете твои како пристан тогаш сум и брод и галеб што во него ќе слета и ја наоѓам во него онаа неизбежна вистина што мавта и подмладува со рацете на ветерот
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Во таа соба на човечки немири, во тоа катче со две лоши слики на ѕидот, со маса, стол, кревет, челична каса и неколку стари и мешлести кофери, лазеа по подот проѕирни сеништа, чеда на еден страв и еден кошмарен сон, лазеа вешто и бесшумно и ја чекаа својата жртва, Стојана Ванков, тој несигурен кораб без свој пристан.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Одеше со чувство дека му гази в петици на она ѕвере, што поминало тука не водејќи сметка за него; беше лесно да се чекори по тој широк пат, беше одморен чекорејќи по него, а кога навлезе подлабоко меѓу дебелите стебла под снежната сеница на крошните од дрвјата, тој можеше бесшумно да се покажува во секоја од идните долки, што му го сечеа патот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Влезе еднаш во неговата врата, онаков русокос, извишен, сиот еден ластер, влезе сосема бесшумно и со една попуста желба никому да не му падне в очи, бидејќи имаше една таква ѕвезда, крај која не можеше да се помине, а да не се забележи, бидејќи сите се свртуваа по него, нешто ги принудуваше да се свртат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Но набргу, како одговор на тоа негово тешење, пак по неговата дира, зеде да се прибира кон неговото стебло, со едно сосема бесшумно довлечкување на свитканите нозе, познатата прилика на упорниот мршар.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во тој миг Големата вода личи на некој огромен разбој што полека, бесшумно, чудесно ткае.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Стана полека од столот и тргна кон нив бесшумно преку дебелиот килим.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
На попот и на коларот, и на некои кои останаа тука, им се стори како брзокрил ангел да пролета, како молња која бесшумно се одалечила од гробишата.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Не знам колку време помина кога повторно нечујно се отвори вратата на ќелијата и од неа бесшумно се извлече Рибоокиот и се спушти прудолу, барајќи ме со погледот во одајата со игуменот и пријателите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Светла како бел бигор, а мека и нежна како мирис од мошус и амбра, Калија, со збор што беше певлив и пријатен, чиниш по неговите синии бесшумно се тркалаше и ги мазнеше, ги мазнеше - така му се присторуваше на нејзиниот Марко, кога ќе почнеше да ги светнува дали синиите, дали ибриците, свеќниците, дали каделниците, ѓумовите, котлите, араниите, тавите, фенерите или леѓените.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Да мижам значи сета слобода на гледањето
да ја препуштам на моите прсти
таму кајшто душата се сместува бесшумно,
како во име
и излегува надвор
да допре и да ја допрат.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
И нозете веќе го носат скоро бешумно по сокачето.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Нашите родители, доаѓајќи во Виена, имаа решено, како и многу други Евреи во градот, да им го пренесат еврејството на своите деца само преку крвта, но не и преку религијата; се надеваа дека тивката асимилација и сочувувањето само на невидливите белези на нашето потекло – оние кои се во крвта - ќе направи да бидеме рамноправни со останатите граѓани, а самите тие остануваа во својата вера онака бесшумно како што татко ги изговараше зборовите додека гледаше во „Талмудот“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Иако Рози чувствуваше голема огорченост при претпоставката дека тоа може да е шега на Френк, поради што му се лутеше, сега, соочувајќи се со вистинска змија, невидлива и која бесшумно и злокобно, се движи тука наоколу, таа од сѐ срце посака тоа да било шега.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Кети стоеше и ги гледаше додека јадеа, и во таа мешаница грабливите сојки бесшумно се спуштаа долу за да грабнат од храната и со клуновите да ја однесат во своите скришни места во дрвјата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Мрмореше таа со машки глас и секој нејзин збор бесшумно ми одѕвонуваше во главата. Сфатив која е мојата улога.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Откако се поздрави со Татко, посака добра работа и си замина бесшумно, Камилски го отвори средишниот таен дел на библиотеката и од него извади шише со француски коњак курвоазије, кое го донесе со шишето шампањско од своето последно патување во Париз и го чуваше скриено зад книгите за ептен ретки пригоди, каква што ја сметаше и оваа.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Чекори лесно, исправена, стројна, бесшумно се доближува до неа со тивок, лесен, рамномерен достоинствен чекор.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
