билјурен (прид.)
Така стаса до оној заблескотен биљурен бедем на шумата.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Таков: карпи од чии врлежи се образува неспомната, ни во книга ни на слика, царска тврдина со стотици пештери и пештерчиња низ кои се спровираат лачи, под облаци чија боја е згуснатост на спокој и на кои лежи бакарно-портокалеста дамка и предвидува дека од некаде ќе скокне со јунешки пркос сонцето и ќе ја измени бојата на темната, спокојна, скоро мртва вода на чие дрво се претчувсвтвуваат билјурни ѕидишта на манстир; низ прозорците на ѕидиштата се провираат сребрени и модри ластари, на нив висат гроздови од мали сонца.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Кај валијата, на султанот му потурија да се измие во биљурно коритце од сребрениот ибрик украсен со драги камења што го направил некојси Ибн Пајко, тогаш рисјанин, а сега само Мурат-ага, му рекоа.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ала бин бериќатверсн што ми го даваш од срце. И ова биљурно коритце за ибриков е тамам.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
