бојаџија (м.)
Не знам дали му се оствари сонот, дека таму, како бојаџија и уметник пресликувач, ќе стане богат и, можеби, уште и славен.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Полека светот се осветлуваше од дневната светлина, моето одајче исто така, и јас можев да ги распознаам одделните линии и бои на шарите на ѕидовите правени во годините изминати од еден самоук сликар, всушност бојаџија со дарба.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Не оди мојата анама ни во Кизлар-амамот кај Јаја-пашината џамија, каде што се капат само моми и жени, ниту во Шеки-амамот што е во заветрина, а како што знаеш, дури во бојаџиската чаршија. Сака во Чифте-амамот и толку.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Од кожарско-ќурчиската чаршија, од Капан-ан до Туз пазар, туфекчиската чаршија од Мустафа-пашината џамија, дуќаните и работилниците со ножови, сабји и друго оружје, до платнарите, абаџиите, бојаџиите, казанџиите, сарачите, јорганџиите, калајџиите, терзиите и кафтанџиите, сѐ беше на нога и траскаше, чукаше, коваше, тропаше, викаше, довикуваше, и повикуваше, а дуќанџиите шеткаа пред своите мали царства, не сакајќи да мислат на големото што ги беше поклопило и кое им ја пиеше и потта, и душата.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Варзилото сам им го беше донел од бојаџиската чаршија на Тодора, на Паунка, и на мајката Јана, а кромидовите лушпи и цутовите од лутиче сам ги слупи и ги набра, и сѐ се радуваше дека жените ќе се зближат во радосното вапцување, а Тодора ќе ги отпушти дизгините.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Бојаџијата го заварил погубениот студент, налактен на карпата.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Бојаџијата не беше сигурен дали го разбудиле чекорите на студентот или крцкањето на вратата, но кога ги отворил очите и наближил до прозорчето Ѓошо Савев веќе бил на полјанката омеѓена со карпи што се спуштале дури до поројот.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Таму, зад карпите од другата страна на планинскиот порој, малечкиот Иво, бојаџијата од Шилиговец, кој беше од почетокот член на групата префрлена зад грбот на непријателот, и речиси веднаш погрдно именуван за шептач на смртта, трипати се влечкаше да ја наполни со вода матарката на Раде за да му го излади челото.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Нашата канцеларија се наоѓа во непосредна близина на фабриката во која дванаесетмина работници произведуваат мебел што човек го купува за да се кае потоа цел живот, освен ако не реши по три дни да го исече за потпалување: столчиња за пушење, столчиња за шиење, комоди, вешто бојосани столчиња што се кршат под тригодишни дечиња, мали подлошки за вази или саксии, безвредни дреболии кои за својот живот ѝ се благодарни само на вештината на столарот, додека во стварноста некој лош бојаџија им дава само привидна убавина со бојата за која сите мислат дека е лак, а која требаше да ги оправда цените.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
И во XVII век е уште поголемо присуството на турцизмите во балканските јазици, се среќаваат и следниве: ама, арамии, бакар, бериќет, бучук, денк, ѓум, зарар, ибрик, казан, кат, кубе, кутија, машала, менгеме, муштерија, памук, пари, ракија, руба, сакаш, сандаци, саан, синија, тава, тенџере, тепсија, теслими, фрча, хич, чифлик, дајак и други, а има и голем број зборови што означуваат разни видови занаети и занимања: бојаџии, казанџии, самарџии, сапунџии, кираџии, кујунџии, меанџии, симитџии, терзии, ќурчии, чакшири, чешмеџии и други.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
