бројници (само мн.)
ПОП ЈАНЧЕ: (излегува од куќарчето играјќи си со бројниците со себе си).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Па тоа беше доста, ако го кажеше отпрвин! (се рашетува и си ги брои бројниците).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Чувај, од овие две раце чекаш... дури и тие некој ден не се исушат... (преде на фурката. Пауза). (влегува поп Јанче и оди кон баба Анча полека играјќи се со бројниците).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Со бројаници в раце, станат на нозе, го пречека својот побратим Лумана.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
– Ке биде интересна денешната работа, зар не? – праша еден од агаларите и почна да ги тегне бројниците.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
– Да гледаш живи луѓе да се печат, зар може да биде неинтересно? – му одговори аџи Рампо, сега Рифат-бег и тој вадејќи ги своите бројници што ги донесе од Ерусалим кога отиде да стане аџија.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Останав да стојам без движење и без сили да се соочам со тајната што можела да му биде позната на некој веќе покоен чиј живот можел да има значење токму заради она што било и што е во него; куп безвредни книжни пари со восочен лик на некој монарх, записи и стари писма, чеиз и неразделиплен невестински фустан, секира на злосторство, фајанс, сребро, часовник со мртво време во механизмот, некаков пергамент, ферман акт на судбина, библија под черупка за клетва на непознати заговорници, ограбени тасови и кандила од наш западен манстир, суво ерусалимско свето дрвце, зографски платна, книги, алати, ископано, камено торзо од Стоби, шандани, присокриено брашно во некоја гладна година, мошти на лажен светец, трговски тефтери, бројници, ретки ткаенини, поскурници и дрвени распетија, беговски појас под јатаган, билје, мелеми, збирка на инсекти, коски, гниеж и претчувства, една невидена и невидлива магија, но таа, во допир со живиот свет, ќе го изгуби значењето и ќе не осиромаши за една загатливост.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Моите очи останаа живи само за ток експонат во гробницата на ненужните стари мечови и наџаци, кубури, клопотарци, икони, лажни Буди и Шиви, црковни книги, евзонски носии, светогорски бројници, сребрени пехари и фајански ламби, кандила, беговски чибуци, во тој калеидоскоп во кој вчерашното време умрело под 'рѓата на механизмите на секаквите дрвени и порцеланени часовници и го нема зад правливоста на старите огледала тоа време од кое испариле и кросниците и творците на сета излитеност. Рубина - но дали Фаин?
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Во својата голема одаја со чифит-ѕидови испрскани со златни капки (ѕвезди или дукати, стремеж кон пророковото стојбиште или бројки колку е издадено од неговата азна за издржување на медресата) не можел да ги преброи во сарајот ни атовите ни сеизите, ги штракал бројаниците над разгорен мангал и го чекал езанот на оџите да му се заблагодари на пророкот за сите добра на овој свет, потоа нагрнат со ќурк и со невидливи гавази зад себе стоел пред нејаките пупки на разбудените каранфили или замислено ја слушал опивната тага на чалгиите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Седи со нозете расчекорени, со лактите на колениците и со броеници во рацете. Броениците не се обични броеници.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
(Мишима, „Златниот павилјон“) За далекуисточните народи (Зен), вечноста е посакувана- за ИЕ народи, вечноста е проклетство, пекол - стравот од бесконечното пеколно измачување ја породи претставата за времето како циклична појава, првите се стремат во вечноста, вторите се стремат надвор од вечноста - а во суштина, се движат по истата патека, кружна, само во спротивни насоки. = еден сосем пристоен модел на времето = секако се бројаниците.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Беше врзан за еден стол опкружен со бројници, под заслепувачка светлина.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
По половина час, се врати во дворот сестра Ангелина облечена во чиста горна раса, со голем крст на градите, со камилавка на главата, апостолникот и бројаниците на прстите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Штом ќе им дадела знак на селаните од околните села дека Господ внимава на нив и на нивниот премор, штом ќе го замолела Господа да ги благослови житјето, овошките, рибите во езерото и водите езерски послани до манастирските бедеми, таа се повлекувала во својата келија, ги земала бројаниците, коленичела и молитвела, молејќи ја Пресвета Богородица да ја престори ангел, кој вечно ќе ѝ служи и ќе ѝ се поклонува: Пресвета дево, Владичице наша, Богородице, мајчице наша, мојата молба услишија, во ангел престори ме, со светлина дари ме, со чесен и небесен подари ме, Пресвета дево, мајчице наша. Алилуја. Амин.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Да беа уште в село, веќе ќе изродеа дузина деца и таа ќе одеше в црква со дукати на челото, а тој ќе вртеше бројници средсело.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Старецот ја држи в раце свештеничката капа заедно со килибарните бројаници, додека ветрот му ја развејува проретчената коса полека отплетувајќи му го врзопот од долгите бели коси, што лабаво му трепери на тилот. „Одете оче, засолнете се во пристанишната зграда, ќе Ве повикаме благовремено”, му рече Лука Карер на старецот во чии раце беше крстен во црквата на Св. Дионисиј, заштитникот на островот, добивајќи го името по својот дедо, но и според еден од четирите евангелисти.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
