букет (м.)
Не пристигна свршеникот си мртов да го кити со росен погребен букет, бидејки не тажат во Река момите, па нити го видел тој срам овој свет!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Сакав преку букетот да бидам поблиску до неа и да му се радувам на тоа прелестно суштество.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Видов како ѝ го поднесоа и мојот букет од бели рози.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Но - букетот беше растрган...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Мајското сонце се расплинува врз светлото кадифе на масата, вивти во букетот од трендафили ја оживува на ѕидот сликата на човекот со мундир и златни еполети.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Во другото раче нежно го држи букетчето со жолтите јаглики.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Девојчето веќе има во рацете убав букет жолто цвеќе. Еве го, се враќа.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Често навлегуваше во коријата. Ги обиколуваше полјаните, береше китки руен и друго есенско цвеќе, правеше букетчиња, за да ги расфрла после над својата глава и да ги чувствува како му паѓаат на лицето.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Учителката Вера со огромен букет цвеќиња во рацете доаѓаше.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Јас потстанав, цигарата ми прсна, букет искри ми исфрли цигарата, надвор почнаа да подлетнуваат гулаби.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Отворам, а однатре, од ѕидот, ме гледаат Сталин, Маркос, Енвер Хоџа и еден светликав лустер што се подава ко букет од мразулци.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Еден за друг и сите заедно. Жив букет.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кон небото полетаа ракети. Една, две, три, па се раширија во чудесни светлосини, жолти, црвеникави букети.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Уште позакржлавени во сенката на своето прогонство, доволно се мали за да летаат со помош на пловечки кожинки кои во вид на крилја се распнати меѓу долгите, ’рбетовидни прсти, налик на букет опашки, и така сите тие создаваат...“
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Пред вратата од катедралата стојат Богдан и Марија фатени под рак; Марија во едната рака држи букет цвеќе; облечена е во невестински фустан со широки набори и тантели, стегната во половината како балерина, а на главата бел превез и венче; Богдан е во црни алишта и со бело шамиче во малото џепче; насмевнати се, весели се; крај нив се неколку машки и женски прилики и неколку дечиња раштркани и неподготвени за сликање.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Стојат пред еден црн мртовечки сандак на кој лежи букет цвеќе.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во извесна смисла „француска градина“: букет згради врзан со панделка.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Клекна и почна да ги бере делумно за да му мине времето, но и поради една нејасна желба да има букет цвеќе да ѝ го понуди на девојката кога ќе се сретнат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Набра голем букет ѕвончиња и го мирисаше нивниот слаб и по малку тежок мирис кога еден звук зад него, несомнено кршење на гранче под нечија нога, го стаписа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Винстон ја следеше, стискајќи го и понатаму својот букет цвеќе.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
