вдише (св.)
Напластената ровка земја се отресе од неговата глава и тој жедно ја вдиша свежината на воздухот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Овие убавини, овие свежини... Гледајте ги светулките, слушајте ги штурците, вдишувајте ја гората...
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Додека си ја подготвуваше вечерата, устата му се полнеше со вода, а носот се ширеше, вдишувајќи ја пријатната миризба.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Човекот со него ја вдишува убавината на пролетното чудо и глувиот виеж на нејзината тага.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Небаре низ иглени уши вдишува, издишува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Неговото Сега е во нас, наше е, да го вдишиме, И да ги извишиме. Да се извишиме. Нерези 2009
„Сонети“
од Михаил Ренџов
(1987)
Седнувам во фотелјата, силно вдишувам, потоа, станувајќи, ги прашувам со страшно мирен глас: - Бројот три во животинско царство?
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Наспроти поплавата избрзани реченици во себе, пред него молчеше, вдишувајќи нагло врел воздух.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Само со едно вдишување на тој воздух човек би можел во себе да предизвика радост за цел живот.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Замислете серија од сѐ на сѐ дваесеттина вежби за длабоко дишење, како кога вежбате јога, претпоставувам, кулминација која ќе биде комплетно збогување со сиот бол, со сите стравови, неврози, желби, и сензација што сѐ повеќе те обзема и која носи чувство на севкупност и сигурност. Вдишувам.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Како што хероинот полека се загрева и почнува да се лизга по сребрената фолија, бавно ги вдишувам облаците веднаш под главата на змејот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Тој е околу нас, го вдишуваме како воздух, живее со нас како наше секојдневие, од грдо се претвара во убаво, од карикатура станува естетска норма.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Објаснив. Да вдишам воздух, да разгледам и да прошетам.“
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Ги чувствуваше рабовите на своите телесни промени, органската преобразба, белите дробови што вдишуваа синкасти алкохолни пламени.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Совет: Ризикот останува, но нема причина за грижа сѐ додека избегнувате аеросоли, бензин за запалки и течности за чистење; никогаш не вдишувајте со пластична вреќа преку глава.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Кога би можел само да седам вака и да го вдишувам тој мирис.”
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Причините за смрт се разни: кога се земаат на опасни места, како на пример врвови на згради; при давење од сопствената повраќаница или при гушење со пластична вреќа која што се употребува за вдишување на гасовите и се става преку глава.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во тоа виорење често им се допираа градите а понекогаш и образите и тој ѝ го чувствуваше пламенот на нејзиното воспалено лице, вдишувајќи го одблизу оној нејзин мирис на јасмин кој избиваше од нејзиното тело како дух избеган од шишенце.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тие ги вдишуваат новите информации како што вдишуваат кислород.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Радосно се симнуваше по скалите пипајќи ги месинганите глави на гелендерот, радосно ги минуваше асфалтните улици вдишувајќи го мирисот на водата од цистерни, којашто бистра се слеваше во светкавата утринска прашина.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
