видра (ж.)
Патрокле брзаше, се измеша со затворениците и поднаведнат, како видра, се извлечка од каушот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
- Море, тој е видра! Ќе видиш, ќе се извлече! - додаде трет.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Ќе ги изедат змии, видри. Секогаш некој некого јаде. Така е тоа, - мудро заклучи Бојан.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во тој свечен чин на неможното, кога дури и кобниците ги забораваат проколнувањата со кои се родиле и со кои ќе умрат премногу изморени за да прослават еднаш во животот и благослов, во водите престануваат вражбите: над дебел опаш на видра се смирува рој бели рибички, водените полвови со очи ја пијат ѕвездената светлост: потоците ги појат разбудените коренчиња на дуњите и сливите, жугаат од нив сончогледи и пченки, и уште подалеку,
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Секогаш се наоѓа крави, риби, зајаци, дабари и видри кои можат да се фатат во стапица.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Мајка ми се движеше како видра, леташе низ улицата, барајќи го бројот. Читаше на домофоните.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
