влезен (прид.)
Тоа раскајување е влезено длабоко во душите на сите Руси, кои сега не сакаат ни да чујат за некакви „братушки”, а особено за Бугарите.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Бруцоши, интензивно влезени в живот како еднаш...
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
На другиот крај, на самиот агол, стои кокетна куќарка, обрастена со бршлен, и два кипариса стражарат пред влезната врата. Се излегува на плоштад.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Но, само што ја допре кваката од влезната врата, таа се претвори во злато.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
И затоа вечервава не му беше ништо тешко да ја отвори влезната врата, која уште беше на мандало притурната, бидејќи Митре не беше готов со јагнето, а сестра му Стана и другата слугинка не беа готови со другите манџи и алвата, што ја пржеше внук му Најдо, дете од тринаесет четиринаесет години.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кога тргнав кон влезната врата ми се стори дека го догледав татко ми крај прозорецот и во другиот момент го немаше.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
И тоа е влезено во војната.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само малку ги подотворил очињата, а во нив нешто ко чад, ко облаче влезено. Ко налеиште насобрано.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Потоа, двајцата влезени во гробот над главата на стрика Анѓела ставаат барде со вода, на градите поскура завиткана во крпа и земјена ваганка со овоштија, па прикрепувајќи се еден со друг и подземани за рака од другите мажи излегуваат од гробот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Уште повеќе што Оливера е трудна, во осми месец влезена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сонцето многу ти е влезено в облаци, вели Филип Хаџиевски.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Јас сум сега во змијарник влезена, што се вели, а вака сама, како што ме гледаш...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кметот и учителот влезени се во дворот кај рибарот Дејко, го запираат да не оди в црква, туку да подготви ручек за полковниците.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
„Што е ова чудо!?“ удираше врз катедрата наставничката, со намера да забележиме дека е влезена и да нѐ смири.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Подзастанат во влезната врата, помислувам на тоа каде сѐ ќе одам в град, по кои улици ќе поминувам, во кои кафеани ќе навратам и, како на кое место помислувам, така приближно погодувам кого каде ќе го сретнам и што би можел од него да очекувам.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Мене не ми ни падна на памет да ѕвонам на влезната врата од нивниот стан.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Ни се пристори цела вечност додека стоевме пред затворената влезна врата.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
И одам. Еве сум на влезната врата и тука како да заглавив.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Торбата со најпотребните работи стоеше покрај влезната врата.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Машината секако не ги разбира нејзините влезни податоци во која и да е разумна смисла на зборот „разбира”.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
