возач (м.)
„Тој возач сега стои над мене и ме гледа како што ме гледаше од своето платно кога дојдов.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Децата, синови и ќерки на винари, на рудари и часовничари, на готвачи и градинари, на судии и железничари, на милиционери и лекари, на купувачи и продавачи, на дописници и весникари, на возачи и џокеи- јавачи, децата што сакаат ќе сторат.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Сопствената кола не се исплатува да се вози низ Истанбул, зашто возењето секогаш претставува опасност и го обременува возачот со психичка напрегнатост.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Му дадов знак да молчи за да не му го одземе вниманието на возачот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
На секои 15 минути „Радио Париз“ дава специјални соопштенија за возачите, преку кое ги предупредува како да се движат доколку некоја улица е затестена поради сообраќајна несреќа.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
- Па јас, возач на десеттонец натоварен со топовски гранати, со илјадници фишеци, со нагазни, рачни противтенковски и што знам какви не други мини и гранати, да возам, да талкам од логор до логор, од болница до болница и да слушам како се лигави некоја заднинска гнида...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Само една недела подоцна Коста и Јован се сретнаа во болницата во Елбасан. Коста како возач на Високиот, а Јован закован за креветот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ми текна: јас сум контролор, ме познаваат сите возачи, што не запрам некое возило?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Да ме земете в кола и да го втасаме возачот. Шофјорот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама, умот ми е само кај возачот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но, за мојата совест грижлива, добив утеха неповторлива, возач на Црвен Автобус станав, му носам на адот храна, разнесувам тела и магариња, им наплатувам дебела патарина.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Не сакаше да му се препушти на автоматскиот возач.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Низ дождот се наѕираше џип и нејасна фигура на возач во униформа.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Додека сонцето изгреваше ќе го потчукнеше со тупаницата одстрана камионот, а возачот, смешкајќи се му возвраќаше со едно „здраво“.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Нема врска“, рече возачот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
„Пластична поезија“ Возач на црвен автобус БУМ! и ги снема вашите евтини мисли, вашите подли замисли.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Сфатил дека поединечниот корисник - возач ќе отвори голем пазар на возила.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Не е важно која беше процедурата на нашето враќање и враќањето на нашата кола (љубезниот британски моторциклист до автопатот; уште пољубезното арапско семејство кое излегло да се повози последниот ден од рамазанот, до Тангер со еден пар средовечни јенки туристи; следниот ден, љубезниот возач од агенцијата за изнајмување коли кој доби добра напојница и, се разбира, имаше дупликат од клучевите; сигурниот чувар на плажата, кој со болно достоинство му објасни на возачот дека мојата напојница од осум дирхеми не е соодветна на тоа што тој „цела ноќ” го чувал нашето сега веќе отклучано комби, но дека уште два дирхеми ќе ја суредат работата); поентата на оваа анегдота со загубениот клуч, на која во меѓувреме едвај и да помислив, сѐ додека оваа дигресија со која купувам време не ја врати, е што...
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Од страната на возачот излезе млад човек...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
И сега, кога Паско Бачо, возач во пензија, веќе облечен за излегување навечер кон продавничињата кај мостот, во кошула со цртежи од австралиската фауна што некој роднина му ја пратил од Волонгонг, сега кога Паско оптегнат со стомакот напред рече дека широко е почнато копањето, Жабе зина и само рече: „Многу широко“, и пак почна да џвака.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
