волшепство (ср.)
И сѐ, што правеа сега, пред нивните очи, тие две раце, изгледаше како да го прават од шега, но сепак сѐ беше така одмерено и меко, толку точно и без ниедно непотребно движење ни на малиот прст, што тоа беше просто волшебство.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Навлези подлабоко во тајните на боите: секогаш доотворај им ја нивната скриена моќ, доразви го и дообогати го нивниот јазик, фати ја нивната магија, нивното волшепство...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Така, со време, заробени во волшепството на Новиот свет, двете половини заборавија на закажаниот повраток на врвот од триаголникот.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Напладне, кога ние децата бевме обземени од игрите во дворот, мајка ми ќе ги собереше последните сили, па од брашното донесено од татка ми, се обидуваше со нови волшепства, со играта на своите прсти, кои како да не го имаа заморот на телото, во пресметувањето со секогаш истото тесто, да ни подготви нов ручек, различен од вчерашниот.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Како волшепство ја убива секоја болка и загриженост.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Во сето тоа Дедо Мраз зјапаше, плашливо збунето, до оној момент кога најубавата кукла повторно му го одвлече вниманието, кога нејзината виткост ги надрасна сите убавини што поиграле пред неговите очи, сите волшепства што зачукале на неговото срце.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Еко-архитектурата, како и еко-општеството, наликува на тивкиот пекол на Доцното царство. Волшепството на модерните уривања.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Но, не е помала уште една заслуга на авторот, радо би рекле писателот (текстот обилува со волшепства), успешно и наизменично да се проигрува со неизбришливите емоции од детството, како со провоцирана индигнација на тоталитарната отуѓеност на извесен политички режим.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Во сонот успаното Езеро е со лице на дете! но штом пред волшепствата на муграта насмевот ќе му се назбере се престорува старец: дедо или прадедо на вечно младите води. …
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Сребрените жици на водата со сенките на златните жици на сонцето, се умножуваа во минијатурни ѕвезди кои весело летаа низ волшепството на просторот.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Но в утрини мошне рано Тргнуваќи пеш кон градот Чувство мрачно во мене се збрало Лажен призрак вчерашното било Сето волшепство од вчера се скрило Нигде човек, толпа на плоштадот Никому ни добро утро, ни здраво Нигде луѓе со марионети Нигде сликари, ниту портрети Ниту какви било други марифети Само тажен, тажен изглед на градот. 2005
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Зашто Рацин е тој што нѐ учеше и сѐ уште нѐ учи како се боледува и тагува, како се мечтае и копнее и како се верува и надева во иднината на човекот и во убавината, волшепството и во моќта на зборот.
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Забрането овошје, но слатко... Љубовни волшебства чуда прават...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Топол поздрав од тело во заборав какви не волшебства љубовта ткае во влажноста на сетилата, шкрипи моќта на природата испреплетена...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Се прашувам колку волшебства крие ноќта во пазувите? Огледала на љубовта со лажен сјај...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Мајка, која везден ја чистеше насобраната прав од книгите, продолжи со сите нас, децата, тажно да ги прелистува книгите, гледајќи н како се мачиме и никако не можеше да ни ја смират гладоста ниту нејзините волшепства кога со преостанатиот мал дел од брашното од изминатиот месец и разретченото масло правеше вкусни пити.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
