географија (ж.)
Македонија, после ќе речат нашите противници, не претставува ни географска, ни етнографска ни историска целина.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Јавната цел на друштвото беше изучувањето на Македонија во етнографски, географски, филолошки и историски однос.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Исто така, можеби некои Срби во моите расудувања за непостојанството на народното име кај нас ќе најдат потврда на мислите на проф.Миловановиќ, којшто докажуваше во „Дело” дека треба Македонија да се подели помеѓу балканските државички, зашто не претставувала ниту географска, ни етнографска, ни историска целина.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Душан не трча по улиците со својата мафија. Заради Ирена Иванова или Калина Панова Душан веќе не е прв по географија.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Сликата – една од водечките и најценети достоинства на современата македонска поезија е облик низ кој мислата се мачи да го скамени невидоизменето нашето некогашно време; впечатлива слика на разделбата со оние што одеа на туѓина, сликата на велигденското оро, сликата на жетвата се составки на духовниот пејсаж на македонската географија и обраќањето кон неа не значи враќање кон нејзиното време туку протест кон духовната унификација што произлегува од нашата инертност.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
ВО ЕДНО неделно мајско попладне кога сиот Париз беше огреан во сонце, и кога по Сена се влечеа хидроглисери, начичкани со патници и туристи, на кружни патувања околу Париз, и кога на ѕидиштата на оваа голема и прочуена париска река на самиот дофат на „Нотр Дам“, имаше најмногу продавачи на стари книги, геграфски карти, уметнички репродукции, пред една пристара црквичка на „Сен Мишел“, токму во овие кривулести и тесни стари париски улички, кои тоа попладне беа преполнети со шетачи и туристи, вниманието ми го привлече една поголема група млади луѓе собрани пред црквата.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
За да одговориме на вашите факти вие треба да ни објасните до каде, имено, се простираат вашите етнографски граници на југ и кои места влегуваат во границите на вашата Стара Србија, зашто според нашите етнографски и географски знаења, фактите, кои вие ги набројувате, повеќе зборуваат во наша корист, т.е. не дека егзархијата ги изнасилува Србите за да го примат бугаризмот туку дека вие и вашата влада го правите тоа со бугарскиот елемент во Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Човекот, во зависност од расата и географските предели, станува полово зрел меѓу тринаесеттата и осуманесеттата година, а живее просечно шеесет-седумдесет години.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Ги собра и другите предмети останати од него: лулата, чешелот за косата, малото чешле за мустаќите и густите веѓи, игли и конци за везење, влечките, географската карта на која беа обележани земјите и местата каде што ги поминал - и сѐ спика во ковчеџето да не ги гледа.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
По дувалото селото го нарекле Дувлец. Вулканот е обележан и во геолошките карти на она место каде што се сечат 21 степен на Источната географска должина и 41 степен на Северната географска ширина.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Во човековата свест, можеби во секоја и во сите времиња, се крие географско парче на непозната или пронајдена почва на оваа или некоја друга планета, што еднаш, првпат, се запознава со соништата со најневините години.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Комисијата повторно да се врати и да изврши разграничување врз база на австро-унгарската генералштабна карта од 1911 година, репродуцирана од Географскиот институт на италијанската војска и да изврши обележување на неутралната зона.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Веднаш од првиот час географијата многу ме заинтересира.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Се учи, но не на часот по географија.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Настрана патриотскиот фолклор во кој врз географските карти на Франција истокот се прекрива со црнина, настрана децата што на бадник учат да пеат O, Tannenbaum! во слава на малите Алзашани, настрана школските одреди кои, со бајонети на пушките и со главите покриени со беретки со црвена туфна, дефилираат извикувајќи: „Алзас и Лорена ни ги земавте / но срцето нема да ни го грабнете“ - од тој пограничен сукоб избива еден вистински филозофски спор што останува со најголем значај.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Целиот концепт на национален идентитет и институциите на моќ - т.е. авторитетот, демографијата, географијата - се прилично универзални.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Во Иркутск е минус 40, на Флорида плус 30... Гргорат и се мешаат јазици, се преклопуваат насмеани и уплакани лица, живи и мртви, градови што настануваат и исчезнуваат, се мешаат географски точки, Амазон се влева во Црно Море, Волга во Атлантик...
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Разликите меѓу нас сепак се споредни: она што Фуко го нарекува диспозитив, а што Феликс и јас го нарекуваме подесеност, нема исти координати со оглед на тоа дека Фуко ги поврзува изворно историските низи, додека ние поголема важност им придаваме на географските состојки, на територијалитетите и движењето за детериторијализација.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Може да се укаже и на несомнената сличност на „Настан“ со „Јонич“ на Антон Чехов: овде исто така царува не толку географски, колку духовен провинцијализам.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ова движење за индивидуална слобода е ново за човековата историја бидејќи не е засновано на географија, политика, класи, или религија.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
