демек (мод.)
КОТЕ: Право, демек, оти со сакање го реков — „будалине“, место Бугарине. Ама ич не помислив на вас...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
КОТЕ: А, хах!... Демек, сега детево твое, со господа напред, во Америка ќе оди?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
КОТЕ: Демек Анѓеле денеска јолџија ни е? Ај, со здравје да си оди. Господ некој касмет поголем да му наврти, да си спечали повеќе пари. Пак, за добро идење да ви идеме и за радост.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
- Демек оваа нашава, планинскава, не ти е по ќеф?
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Тогаш пак ги стави рацете на масата, ги погледна братучедите: - Демек, од Брезница сте? - праша. - Од Брезница, - рече Србин.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Професори, велиш?.. Даскали, демек? - старецот испушти густ чад од својата цигара.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- И на одење пред три години ние тука спавме, - расмеано откачи Шишман. - Демек така, - присторе Чакарвелика и го собра плеталото во скутот.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
- Ех, - рече Методија. - Тој уште ни на мрава не гази ама грчки итрини. Демек, ако е проедро, грчко ќе биде ова. Ти текнува?
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
— Демек така, Јоване, а? Јас ќе шеткам одонаде река, ќе терам ваки стока, ти ќе a преземаш понатака.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Што уште се случи? Вообичаени работи: ги пресушивме резервоарите на вода; демек првпат вистински ја разбравме музиката; расположението ни зависеше од тоа дали патките се движеа кон нас (радост) или од нас (разочарување).
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ами ене го човекон во црно, еее тамка кај главта на тренто! додека Родна ја надополнува сѐ уште туркајќи ги двете топли цицки во Чанината рака Требало на друг колисек... колосак... демек не можело овде!...
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Јас сум многу љубопитна по природа и моите дома често ме нарекуваат „досадија“, демек- сум била здодевна со прашањата, со упорноста да го истерам докрај тоа што ќе си го наумам, па ги „давам“ понекогаш до бескрај, додека да “им пукне филмот”, како што има обичај да рече мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И тој почна божем со чудење колку е зол светот и грди луѓето, та зборуваат најгнасни работи, што еве тој, како добронамерен и пријателски настроен човек, демек, ќе ти ги кажел.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ај што го смета татко ми, демек дедо ѝ, за будала; ама и мене, што сум зела маж генерал без војска, нареден со ордени на градите и со прави бразди на мозокот, кого ако го прашаш за Крива Паланка ќе ти го покрие со палецот цело Мариово, а кога ќе му го побараш Мртво Море од Арабискиот Полуостров ќе направи мрвка за под ноктот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Тие пред секои избори ја подновуваа старата еднокатна зграда на началството: темножолто однадвор, светложолто однатре, демек фасадата и канцалариите, бело по таваните и модро по ѕидовите до каде што допираа грбовите на граѓаните во чекањето пред шалтерите.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Се подзамисли Ризван-бег ефенди:
„Демек, си решил, ќе градиш џамија, ами знаеш ли дека дерман ќе немаш од твоите за тоа?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Овој едниот имал големо богатство, а пак другиот немал пипер в очи, демек шо велат старите.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Попрецизно, ние ѓо работевме, а даскалите демек вршат надзор над нашиот здружен труд.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Оти од раѓање знаеме дека кој молчи ќе изџвака повеќе еукалиптус И спокојно ќе си сонува а сите знаат дека За секоја коала сонот е од првостепено значење И така демек слушам двајца кајшто се расправаат баш за соновите
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Братск не е многу далеку од Омск, каде што, нели, претстојувал другарот Тито кога џишнувал Сибир и тука, во Братск, саде за братски делби зборат, брат брата не ранел ама тешко кој го немал, луѓето во Братск многу се слични на едни Балканци во изумирање кои само за братство и единство и за други свечени песни од старата татковина кога ќе се напијат си ги кинат грлата – Републико мајко наша, од Вардара па до Триглава... Демек!
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
