дестинација (ж.)
Треба само да бидам релаксирана, да се визуелизирам себеси како летам, да го запрам здивот, да се сосредоточам на движењата, да ја визуелизирам дестинацијата и да се обидувам да останам во воздух што подолго...
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Зарем тоа не беа одбегнатите дестинации на татковото семејство кога ја минуваше границата?
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Сите си одредиле дестинации, некаде да заминат, неповратно кон Австралија или Нов Зеланд, посреќните кон Америка…
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Заминувањето кон Америка, всушност беше дежурната дестинација во егзилот на семејството.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Го сретнав во една од неговите омилени дестинации – на дрвена клупа во градскиот пари.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Гита го жали: во пролетниот календар на гибелта, некогашниот прв човек на заедницата, сега само странец во еден голем ориентален град што никогаш наполно не го прифати за свој, поранешниот главен рабин и претседател на општината на Салоника ги брои писоците на локомотивите што ги најавуваат транспортите на живи луѓе, откорнатици со извесна дестинација, но и неизвесна судбина.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Еј гиди времиња! Главната туристичка дестинација тогаш беше нашиот јужен сосед.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Потоа гастербајтер во Германија, кој што неколку дена откако ќе дојде до својата печалбарска дестинација се решава да се врати дома.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
И кога животот сакаше многу години подоцна во Македонија, која стана наша нова татковина, предодредени пред тоа да ги следиме емигрантските процесии на пребегнатите албански емигранти во Југославија, на конечен пат кон вообичаените дестинации кон Америка, Австралија или Нов Зеланд, минувајќи пред тоа неколку месеци во неколку европски емигрантски прифатни центри, да станам нејзин амбасадор, првин, предложен од Социјалистичка Република Македонија во рамките на тогашна Социјалистичка Федеративна Република Југославија во Република Тунис, акредитиран во Арапската лига, како и како прв амбасадор во државата Палестина, на чело со Јасер Арафат, која само земјата што ја претставував ја признаваше како независна држава (во периодот од пролетта 1985 до есента 1989 година), а потоа и како прв амбасадор на новата независна Република Македонија во Република Франција, при УНЕСКО во Париз, акредитиран во Мадрид при Кралството Шпанија и во Лисабон, во Република Португалија, Татко беше одамна исчезнат, (на 29 февруари 1979) а јас имав чувство дека го продолжувам неговиот неизвесен дипломатски пат на Балканот.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Даниел се движеше со голема брзина во својата сопствена орбита, една во универзумот на другите, сите јуреа кон дестинациите и кон судбините што не беа нивни избор.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
192 ЗАКЛУЧОК ОПАЧИНАТА НА БИЗНИС РАЈОТ Иако „транзицијата“ никако не завршува, спасоносното решение сепак се знае – привлекување на странски инвестиции, претворање на Македонија во посакувана бизнис дестинација, во бизнис рај за странските инвеститори.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Дестинација што има море кое е многу блиску.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Тоа беше прво и единствено наше патување на толку далечна дестинација, во бизнис класа.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Следната дестинација во очајната потрага на Рада беше општината.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Од денот кога еден сѐ уште ѝ ја пиеше крвта на другарка ми, друг полека ѝ се вовлекуваше под кожа, со крајна дестинација... е, таму каде што почнуваат нозете да растат, под здолништето.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Педесет денови, дваесет и пет различни дестинации. Газеа по веќе газените стапалки на Чеплес и на Солунска Глава, ги ладеа нозете во студеното Големо Езеро на Пелистер, преспаа во планинското бачило на Шара и ја почувствуваа исцелителната моќ на Банско, се искапеа дури во три мориња.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
