доизлади (св.)
— Одете, кренете ги! — Нека си ја доизладат главата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Тропаат лажиците и виљушките, ѕвонат гласовите, а нејзе ќе ѝ прокапе некоја солза од радост и среќа, додека ме кара мене дека, ете, лубеницата не сум ја доизладил како што треба, а сто пати ми рекла да донесам уште мраз.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
