дробен (прид.)
Протестантството и католиштвото во Македонија имаат само религиозни цели, оти претставниците на овие пропаганди со уважение се однесуваат спрема сите и најдробни национални особини на сите македонски националности.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
МАРА: Дробен и сув! А на ногата има белег!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Многу се изменил. Кога си отиде беше дробен, мал, слаб...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Дробни солзи заронувам, Чаша солзи наполнувам, Бела риза натопувам, На гради ја исушувам.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Луѓето живееја од свои и туѓи неволи и ги паметеа дробните настани, благодарени на судбината што понекогаш ја растерува сивата магла на секојдневието.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Околу ручек другачките го кренаа котолот и „дробните“ работи, измиени, исправни, набелени, готови за утре.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таму ги смести и други ситни нешта: извалкано шамивче за нос, ременчиња некакви, дробни пари.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Жената ми е пушката малихерка, а децата ми се дробните фишеци...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
и се враќаме пак назад, по истата трага со лазење и го наоѓаме Бугаринот кај што го оставивме, можевме и да го отепаме, ама ај, си велиш човек е, може тој ќе те носи ако те ранат, и што да правиме сега со тебе, му велиме, што ќе кажеме за тебе, а тој - вие сте ми мајка, вие - татко, ако ме кажете ќе ме стрелаат и нѐ моли, ни ја пика главата под колена, се митка ко живинче, се уплашив, вели, ама да не кажеш ти, му велиме, не, вели, уплашениот е секогаш уплашен, ме фати голем страв, вели, ме сопна и не можев да се помрднам, и го целива ножот, се колне и после фативме двајца Грци и тие ни кажаа дека ќе нѐ удрат два полка, еден грчки, и еден англиски, и ноќта зедовме наоколу сѐ миниравме, ископај чиневме дупка и наполни ја со дробен камен, со чакал, и среде камењата ќе врзиме по пет бомби во китка, со тел, сите дупки ги врзавме со една жица и кога наближија војниците, ги дрпнавме мините,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Многу дробни деца си оставил, вели Витомир, кој ќе им пригаѓа, кој ќе им носи јадење? 72
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А кога снема виткани цигари, почна да продава дробен тутун. Качак.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Една група старци држејќи ги во шепите цигарите свиткани од весникарска хартија и крупно дробен тутун, расправаат за нешто.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Сѐ повеќе личел на човек дробен и боден од копита и многучепорести рогови на елен за време на неговото рикање.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Мижуркам: низ трепките сончевината се распаѓа во многу дробни ѕуници.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Црна кал, мека, како од дробен јаглен.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Откако излегов од циркусот, сфатив дека светот на Луција, на Партијата, на училиштето, на семејството, на нацијата, на државата е обичен провинциски неуреден двор; светот без циркусот изгледаше беден, смешен, нецелосен; произведуваше дробни грижи со кои ги плашеше бедните мушички заробени во неговата мрежа; тие мушички мислеа дека светот достига до оградите на тој мал двор, а не гледаа дека зад него има уште, и уште, и уште; во циркусот, по само неколку волшебни часови престој, сфатив дека светот е огромен.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Веќе ти резервиравме место во авионот за Атина за утре изутрина“, му вели Јоргос со својот пријатен, секогаш пријателски глас со кој го изговараше својот крупно дробен англиски јазик.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Заедно учевме и другарувавме“ Овој податок дробната жена го прими без да го примени изразот на лицето и пак ништо не рече.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
- Па пропржи урда со дробени перки од кромитчето. - Ама лебот е бајат.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
За кратко време триесетина дробни дечиња урлаат низ училницата еден на друг како да изговараат религиозна мантра. - Тито ме гледа мене! Тито ме гледа мене!
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
