ерудит (м.)
А мојот татко не беше ерудит, ниту мудрец, како на Луан, но тој беше отворен и без предрасуди кон другите, секогаш готов на пријателство со туѓинци и си имаше своја мудрост кон животот...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Фигурата на таткото, ерудит и добар познавач на балканската историја, придонесува за пробив на романескното, на имагинарното на фикцијата низ уверливото раскажување и посебно кога целосно ќе се наложи козарот Чанга, чија сирова добра смисла и приврзаност за селскиот живот ќе придонесат тој да се здобие со амблематски ореол.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Јас верувам дека оваа голема култура на Балканот, во книгата на Старова таа е симболизирана преку Таткото, главниот лик во книгата кој е воедно, и интелектуалец и ерудит и мудрец.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во рамките на Дишановото сугерирање на кабалистичкиот принцип, и покрај тоа, може да се забележи и алузијата на точно одредените текстови на Атанасиус Кирхер, познат германски исусовец од XVII век, теолог, ерудит и негувател на тајните науки од кабалата па сѐ до египетските мистерии.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Токму за ова жири го препорачав и беше примен Луан Старова во кого што открив дипломат ерудит, кој го владее совршено нашиот јазик.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Писателот Шарл Пеги се чудеше што Драјфусовата афера, чиј тек го беше доживеал, стана предмет на ерудитите.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Фаик Коница имаше голем број европски пријатели, големи ерудити и познавачи на Балканот, на народите и јазиците, кои го почитуваа и беа готови да ги бранат неговите идеи во полемиката.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Секој третиран збор стануваше универзитет на двајцата балкански ерудити автодидакти, најдени на маргините на општеството, во кое според нивните заслуги требаше да имаат многу, многу повисоки позиции.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
За Климент Камилски полиграфот, ерудит и хуманист Фаик Коница можеше да се смета за херој на модерните времиња на Балканот, но воедно немоќен и среќен балкански Дон Кихот, кој се бори успешно со големата европска јазична ветерница.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
