закрие (св.)
Навистина малку црнгалесто во суратот, со испрчени устиња, малку поедри заби, напред истурени, но младо како роса, Кожата по обравчињата му свети како со масло намачкана, црните очи некако на грозје личат, а косите ги пуштило над очи небарем сака да ги закрие од алчните погледи на присутните.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Извадиле луѓето сѐ што закривале за весели и за тажни денови.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некои дури несвесно ги поднаведнуваат главите, ги закриваат.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се закриваш само зад своите дланки, зад своето оружје.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе се закријам во некое долче, зад некој шип, и пак слушам: — Кај ќе одиш, Небеска?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
