закрпа (ж.)
И, додека Митра му ги даваше крпените алишта на Трајко за преслекување, Доста извади нови „од конец“ и му ги даде со милни зборови: — Земи, браче Трајко, промени се во виа, јас ќе ти и закрпа твоите, да не те виде некоа вдовица вака парталав, ослепаго! И така на Илка му се куси и тесни.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Навреме пресмета и навреме беше в заседа: кога врз меката светлина на театарската испразнетост легна сонлива тага, тој беше в сенка и самиот сенка, темна и непривлечна закрпа на ноќта, па се насмевна кога се сети на смоларите и нивните копнежи по врело месо...
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Зашивај конец за конец. Ја крпиш и крпата, и крпата за закрпата. Да не се гледаат месата. 105
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А таа, Јага, го скина со заби конецот на последната закрпа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тој човек со гуња од секакви закрпи и опашан преку неа со две шамии, во објала во кои можат да се нурнат шумски пенушки, понекогаш работел в град: таму носел на широкиот грб по две вреќи брашно или сол, редел по турските и ерменските магази буриња со маслинки, по ановите со боси нозе гмечел грозје во каци.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Закрпи од фрази невешто ги покриваат попуштените рабови на комуникацијата.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
Рубата на која имаа по некоја закрпа ја фрлија далеку некаде во џенем.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
