записник (м.)
Меѓутоа, во полициските записници стои дека на 4.11.1890 год. во една поголема група сослушувани ученици и студенти од Македонија бил и Хаџиташковиќ и дека дури утрето и таа група го напуштила Белград.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
А имаме голема архива: записници, знамиња, книги, документи, купови, купови. Уште од Илинденското востание.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
11. Ми го донесоа записникот од истрагата. Да го прочитам и да се потпишам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лиќо (синот на Видан) почна да ја доградува куќата што ја наследи од татка си, а со тоа му го затвори светлото од куќата на Јаким (синот на Блашко); почнаа да се караат, да се расправаат; селаните не успеаја да ги смират, и започнаа од судот да идат комисии, да гледаат, да мерат, да цртаат, да прават записници и судот донесе одлука Лиќо да го сруши изградениот кат со кој му ја затвора светлината на Јаким.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
По некој ден од судот дојде градежен техничар, како вешто лице, и судски записничар. Извршија увид и направија записник.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Немаше зборови. Тишината беше јасна. Нова комисија, проверки, записници. И сѐ поради козите!
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Дактилографката ја замоли Марија да се потпише на записникот.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Фискултурецот така и запиша во записникот што го водеше.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Јас вриев; нејзиното смеење ме доведе до состојба на нервна раздразнетост; веројатно уште вриеше и ракијата од пладневната жега, и виното што сега навлегуваше во моите вени; ме навредуваше што таа рече дека не слушнала никогаш посмешно нешто, и во свеста ми се врати точката со наивниот маж, Петрунела и нејзиниот љубовник; ја прашав што е толку смешно, а таа се навали на ѕидот од кејот, и сосема опуштена, рече: „Прашај во Партијата; можеби водат записник.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Го молам Судот да ги земе записниците и таму да види што сум рекол јас во однос на обвинетите.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Додека на Брзакот му ги зема потребните основни податоци, почнувајќи од името и презимето, на Аспасија ѝ дава доволно време таа сѐ што треба и како треба да внесе во записникот, особено сѐ што тој мисли дека треба да биде внесено, а потоа, по мала пауза на којашто и го дава нужното значење, му дава збор на „застапникот на подносителот на барањето за поведување дисциплинска постапка“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Се покажа дека Паца тој записник го има дома.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Во записникот на Паца стои дека „барањето за поведување дисциплинска постапка овде не се прераскажува или цитира затоа што тој документ е прилог на овој записник“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Еднаш, кога те затвораат, ќе ти удрат еден дајак сите полицајци по ред и преку ред, додека началникот божем води записник, а потоа ќе те одвлечкаат до визбата како празна вреќа да не можеш да стапнеш на нозе додека лежиш, чекајќи да те осудат. Ако дочекаш.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Јас го имам записникот кога се одлучувало за изградба на браната.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Не се кажува точно што сѐ ќе покрие, но се подразбирало, секако, дека ќе го покрие селото Долнец, бидејќи во записникот се споменува отштета од државата за евентуално одземени имоти за потребите на акумулацијата.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
На крајот од записникот се вели уште и ова: „Дополнително појаснување на предлогот и проектот за изградба на браната, даде другарот Угрин.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Моите состаноци, записници и одлуки не се учество. Тоа се маневри во мрак.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Постапката за посредување, врз основа на записникот и трошковникот, се води пред оваа Комисија – којашто, пак, е формирана од Министерот за труд.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Додека гостилничарот Трифо Саздов ги соопштувал овие податоци, во записникот е наведено дека тој ги одвел инспекторите до прозорецот и со кренат прст покажал кон патеката по која слегувал градскиот човек пред да влезе во гостилницата.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
