зацимоли (св.)
Ќе помогне ако молиш и ако ја спомнеш БАБА. Зацимолив како потфатено кутре: „Тато, те молам. Не беше од инает.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Кога ќе зацимолеше, Винко ќе го клоцнеше со ногата по муцката и ќе го смиреше.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
А тој зацимуоли, исплази јазик, се оближа и со обесена нога, закуцка на кај неа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
