здружен (прид.)
Тлееја Македонците и на грб нејак влечеа крвава двојна робија: едната како славјани, со јазик туѓ и негрчки, другата како аргати што сакат да прегледаат, да видат бел ден радосен, заедно со народите на Балкан братски здружен во една федерациа.
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Месечината ги пробиваше здружените круни на дрвјата под окитот во ретки, испокинати и морничави светли пруги, кои на таа модрикава темнина ѝ дава некоја сина глобочина, а самите во една ваква зачмаеност личеа повеќе на врескање, отколку на месечина.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Дека е тој толку голем, што да му нема друг рамен, а Васил спечурен и крив, а тие се постојано заедно, граѓаните, здружени и со ѓупско и со турско, како по мека се собираат по нив и ги задеваат. Особено него, Лазора.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кога после, при крајот на војната, српските војски, здружени со француските, се обидоа да ги прогонат, тие цело лето, целата есен и целата таа зима куртулуваа од пешадиските, артилериските и авионските напади.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Гавранот се покри со паунови пердуви: ги опчинувал ноќе жените и им земал залог, медалчиња од времето кога селските активности ловеле контрабандисти, крадци на цемент и тули за здружниот дом; со медалите се присвојувале и секакви значки, конгресни, градителски, слетски.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Под борба, во потесна смисла, се подразбира судир на помали единици (од најмали тактички, па до поголеми здружени).“
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во тој миг и каменот се покрил со лилави сенки на соништа, под чија топлина луѓето пееле здружено восхитувајќи се од решителноста на жените - добро е, од такви мајки се раѓаат јуначиња.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Онисифор Мечкојад не го чул како ни тој што не го чул чкртањето на здружените двоколки по чиј ред жените и децата оделе до Бекирова ливада. ...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Хихихи, и хохохо, и хахаха - ужасно весело и со 'рскот на здруженост татнело околу него. - Што сакаат од тој стар човек? со страв седнал до Куно Бунгур најмладиот од дружината и сведокот на недоразбирањата и разбирањата помеѓу златнодамкавата Фиданка и петелот во човечка кожа Арсо Арнаутче.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ќе живее низ другите, низ нивната жед, опседнатост и занес или низ нивните страдања...во неговите златни орелски канџи и белокоста на лавот здружена со ѓаволот и светецот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Козите ги уништуваат социјалистичките добра: горите, шумите. Затоа треба сите здружено да ги уништиме...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Од процепите на камењето на тврдината излетуваа илјадници чавки кои најчесто во меланхоличен прелет, со здружен повик што чиниш ја бранува синевината на небото и повикува на далечно и неизвесно патување, запираа на гранките од тополите.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Од репарациите од војната, од сиот здружен труд, одржуван со сила, со ударнички значки и ордени, со пароли, немаше големи резултати.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во почетокот на деведесеттите (барем во Америка, додека во Европа веќе се најавува зголемената офанзива против, сега за сега, доволно маргиналната појава на националистички поп и рок групи) здружените одреди на родители, религиозни групи, судови, политичари, полицијата и влијателните медии повторно цврсто ја зграпчија грамофонската индустрија.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Нѐ зела ноќта во пазуви, ќе спиеме здружено.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
- кога влегуваат во ноќниот бар, во позадината задолжително се врцка полугола танчерка на шипка; - кога гл. јунак поаѓа во решителна задача, без оглед дали тогаш чекори, трча или скокнува во хеликоптер, тој им вели на своите сакани (жена, женска, деца, татко итн): „те сакам“, а тие (понекогаш здружено) одговараат: „и јас тебе“;
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Тоа се здружените полициски сили од двата града, на кои им здодеало да се тормозат со затвореници што не ги ферма ни судот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Понекојпат двете црти здружени со острината на нејзиниот поглед, значеа укор за нешто, но и тој гест можеше слободно да се препише на перфекционистичката особина.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Попрецизно, ние ѓо работевме, а даскалите демек вршат надзор над нашиот здружен труд.
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
По двомесечна опсада здружената полска и австриска војска ги поразила Турците.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
