знаковен (прид.)
Оваа „временска“ знаковна функција на сувенирот се проширува врз секој предмет - објект, кој (за мене) означува еден момент - макар тоа да е посвета на некоја книга, то-ест нешто што не мора да има материјална вредност и израз (како следниот натпис: 21 февруари, на пример).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Првиот чекор што мора да се прифати, кон едно испитување на процесите на преведување, е дека иако јадрото на преведувањето е во лингвистичката активност, тоа посоодветно ѝ припаѓа на семиотиката, науката што ги проучува знаковните системи или структури, знаковните процеси и знаковните функции (Hawkes, Structuralism and Semiotics, London 1977).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Видови на преведување
Во својата статија „За лингвистичките аспекти на преведувањето“, Роман Јакобсон разликува три вида преведување: (1) интралингвално преведување, или преизразување (интерпретација на вербални знаци со помош на други знаци во истиот јазик). (2) интерлингвално преведување или прописно преведување (интерпретација на вербални знаци со помош на некој друг јазик). (3) интерсемиотичко преведување или трансмутирање (интерпретација на вербални знаци со помош на знаци на невербален знаковен систем). okno.mk | Margina #8-9 [1994] 21
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Сликата се претвори во знаковен систем кој го отелотворува античкото чувствување и доживување (мисла на Ross Bleckner) кои се привлечни и вредни за присвојување токму затоа што станале премногу ирелевантни.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Писмото како семиотички систем се состои од визуелни симболи со знакова структура.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Рацете го подзаборавија пакувањето, и замислував како со неизмерна гордост стојам на таа француска тераса, тој таен знаковен орнамент.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Им ѕиркам во дното на душата низ очи: сенката е магијата на квадратот, удира егзија некаков нов геометриски знак, изместени се местата на играчите, страните на светот, правилниот распоред на редовите, дијагоналите, коњите, војниците, идеалот на магичниот квадрат за четворица и воопшто направена е материјална дигресија, чисто предавство на знаковната интервербална комуникација со слика, збор и звук.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Движејќи се низ многу мисловни одредници надополнети со јазикот на комуникологијата, пред нас испливува топол свет од знаковни галерии и одредници.
„Зборот во тесен чевел“
од Вероника Костадинова
(2012)
