извини (св.)
Со други зборови: комитетот ми дава возможност за една година да се извинувам за неисполнувањето на реформите а после не ќе ги воведам, зашто тие ќе остарат.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ако гледаме така на трудот и ако искрено сакаме да се оддолжиме пред нашиот народ, тогаш не ќе се извинуваме дека нема почва за културно работење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И поп Петко затоа излезе: да го дочека Ѓура како шура, да му се извини нешчо ако згрешил што им зел на децата и жената некоја пара повеќе, за некое и друго кило жито а повеќе да го пречека и да си го прибере Крчето, да му благодари на Ѓура што го доведе.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Стана и се извини оти не може да го дочека кафето, a по цедилото ќе се врати попосле.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Зашто тоа значеше извинување, признавање дека грешеле.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Жолтите одеа бавно и достоинствено, белите се обѕираа по нас, сините брзаа, се судруваа и не извинувајќи се, продолжуваа да чекорат.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се промушнав низ луѓето не извинувајќи се и излегов напред.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Сеедно, иако не беше потпишано, ракописот го познаваше. Не му се извинуваше.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ја заборавија ретката гостинка со нацртани веѓи и многу остри ковчиња под тврдата облека, ја заборавија и својата бедна машкост и се обидоа да се извинат, набожнички, вернички, лакејски. „Оче Симеоне...“ Им одговори на непоставеното прашање, отсутно, не дигајќи ја главата потпрена на колениците: „Еднаш еден ваш коњ пуштив да спие кај мене.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
- Извинете, што рековте?... - Реков трубачот. Извикајте го трубачот...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се прибирам. Решавам. Станувам. Извинете. Сѐ ми е едно сега за другите.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Секој час изгледа дека ќе станат сите од подиумот и отворено, онака дека без ракавици, без завивање, решително и непомирливо, ќе се спротивстават: извинете, ние протестираме, не се согласуваме да свири сам трубачот.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Вака прогнат на тврд камен во една пештера меѓу лисици и дождалци немам сили да се извинувам и да извикувам пароли.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
МЛАДИЧОТ: (По мала пауза.) Се извинувам, но, кога тргав отаде, ми беше речено со никого да не разговарам за тие работи.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
ЛУКОВ: Се извинувам. Жалам, господин Христов, но автомобилот не може повеќе да чека. И самите знаете...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Се извинувам. Тоа е сосем игра на случајот. Ве нареков Орце затоа што ми сличите на...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Сосема се долепи до Арса и со своите благо примижани очи го бараше неговиот поглед како да сакаше одобрување за своето каење и извинување.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
После им ја даде кутијата со тутун и почна да се извинува: - Ми се смачи сам да седам.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Немојте да ме сфатите дека на разделбава барам извинување од вас. Не.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Благодариме, благодариме тетко Анѓо, - шепна Коле. - Не сакаме... Само дојдовме да ви се извиниме.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
