излага (несв.)
Откако се вкорени така македонското „дело” во Бугарија, Македонците фатија да одат и во Србија и таму да им ја излагаат својата програма на владата и на српскиот народ.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
106. Тоа нешто не се предвидуваше, зашто се мисли оти името „Бугарин” ќе ни донесе сѐ што очекувавме од народното движење. Но во пресметките се излагавме.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Бугарија се излага во сметката.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И како се уплаши да не го издаде тој излага: - Не сум од тука. Јас немам никого ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
И како ќе биде тука при таква положба? Го излага мулазимот за Доста Макрева.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Денеска ме излага ѓаволот, та ошче еднаш — толку жив ќе биде!“
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Бабата Каља Тушева, редовна и најрана посетителка, веќе прави метании пред Богородица и ѝ се моли да ѝ го поживи сина ѝ и внучињата; дедот Бале — и тој му пали свеќа на Ристоса и го моли да му ги прости греовите што излага толку моми и невести за мажење и што зеде некоја и друга лиричка од такви како Илка Сукала, дедот Мисирлија — не може да најде невести за синови му и почна редовно да доаѓа в црква и да се моли на сите светци; на бабата Цвета Батанџиева невестата ѝ нема малечко еве седум осум години, та и таа клечи пред Богородица и ја моли.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Оттогаш ретко доаѓаше в село, за да не се излага на опасности.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Овој помисли дека го излага селанецот, го најде будала и му нарача пак до пазар да му донесе.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Пашата не се излага. Тоа беше навистина гласник.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Чекај го татко ти да вечераме. - Не ми се јаде. Јадов кај Коце, - излага Гоце.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
- Го изгубив коњчето, одам да го барам! - излага Трајче.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Но овој ред бимбашијата не се излага како порано и не се врати да го бара Толета одавде река.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И не се излага Иге. Толе ја прегази прв Црна баш на Скаклевите воденици каде што претполагаше и Ѓорче, и под самото Чаниште ги дочека четите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
„Мајката! И во ваа пустелиа имало црква!“ — и ако не беше се скарал со господ заради Миша, сакаше да крене рака, да се прекрсти; разгледа по околината да ја види црквата, но се излага.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На саемот излагаат и југословенските производители на стилски мебел, кој овде, во Германија, има многу добар прием.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Секоја година велесаемот се претставува со посебна специфичност на она што го излага.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Татко ми насети каде оди мислата на шефот, па не се излага: – Вие, ако не се лажам – продолжи шефот – имавте три кози.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во двата случаи, се работи за белгиски уметници кои излагаат во Париз, изигрувајќи селаништа кои одеднаш се нашле во библиотеката и меѓу среброто на аристократите во центарот на светската уметност.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Тој, неа, својата избрана сопатничка во животот, на некој начин ја излага.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
