измамен (прид.)
Сега, бездруго, кондуктерот разбрал дека е измамен и веќе се приближува ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Оној третиот Пенчо што го знаев - сонот на моето детство, бестрашен и силен, господар на сите деца од улицата, со параден војнички чекор, слободен од стегите на уличиштето - полека гаснеше во мојата свест и оставаше во мене некаква празнотија на измамен човек, навреден до солзи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Во него вриеше бес на измамен човек.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Низ мојата улица само јас поминувам и само навечер штом се успие тишината она се буди плашлива и измамена, измамена од гласот на далечината.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Седна крај неа. Знаеше дека не е само измамен човек, дека е и лекар.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А и самиот еднаш е измамен, оставен, требаше порано да станам, да ја врзам сината кравата, да им појдам в пресрет на дрворедите. Едноставно, без патетичност.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Тука престанува сѐ. Лежи и гледај го небото, својот знак на бик и не сметај се за измамен.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Луѓето од дружината наеднаш се почувствувале измамени по долгиот пат на кој коските на другарите биле патоказ од пекол в пекол - ги пречекува куп суви очи, никој не им подава рака, не ѕвони смеа на деца и не се слушаат женски извици.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ревел дека срцето му е раскрвавено, дека е измамен, дека некого ќе задави со голи раце.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Бидејќи тие очекуваат нештата пред да бидат одлучени добро да се продискутираат, секое скратување на процесот ги прави да се чувствуваат ускратени или дури измамени!
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во историјата на човештвото се случувало и порано измамниците да бидат измамени.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Измамените измамници не престануваа да колнат.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Кога му кажа дека не може да дојде, имаше чувство како да е измамен.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Имаше наши измамени на патот на јагулите, останати довек в туѓина, со аманети и последни пари да се испратат по смртта коските во родната земја, верувајќи дека само таа може да ги прими и да им даде спокој, да ги стопи во дното на копното, како јагулите во дното на океанот.“
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
„Не биди смешен - му вели некој внатрешен глас - нема никаква шанса, а бараниот потез е измамен потез, една обична бесмислица, глупост една, недостојна за тебе.”
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
О измамен степски Волку- Па таа за рака те држеше, а не знаеше, не ме држеше за рака а сѐ помалку дишеше.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Измамена од твојот поглед, кој буди глад во мене за тебе...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Се чувствува испразнет, загубен и измамен.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
