инвалид (м.)
Инвалид потпрен на патерици и загледан в земја.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
И мислеше дека слуша - зелените очи од мракот се само смеа на твојот памучен инвалид.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Од булеварот „Монпарнас“ кој стрмо се спушта кон „Домот на инвалидите“, од десната страна се наоѓа една мала и незабележлива уличка, на која стои натпис „Музеј Бурдел“.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Меѓутоа, овде, во Домот на инвалидите, ми се создадоа две можности за мал одмор.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Разгледувајќи го Домот на инвалидите се најдов пред влезот на големата црква „Сен Луис“, која е составен дел на Домот.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
А сега инвалид, со две патерици и со горчина во душата за цел живот!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
И да знаеш, Пандо, не ме болеше толку добиениот удар со инвалидска патерица и што ти не, колку што ме болеше свеста дека тие удари доаѓаа од соборци, од луѓе со кои крвавев не само во еден ров, со кои сум јадел од една порција со една лажица, ја делев капката вода, догорчето, животот...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Бидете среќни што сте жива, имате покрив над глава и не сте инвалид.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
УЛИЦА - Улис (т.е. Стефан Дедалус; в. Џојс - Ulissis) не е уличар туку момче што ули (напаѓајќи ги „светите“ нешта!) чар! И тоа е неодоливо заводливо. Тој оди по улица гледајќи секакви лица; ту со поглед ќе улови некаква улка (луда “; или: жена), ту некој улог (инвалид), длабоко улогорен во својата улога. За тоа всушност се работи во тој ултимативен („ултра- модернистички“) роман, клучен во 20 век.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Орденот го доби токму во времето кога му стигна и решението за инвалидска пензија.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Каде руските инвалиди прават замоци во песок а рибарите земаат залет.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
Раѓам недоносени деца, деформирани плашила, секакви инвалиди.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Мајка ѝ на гопоѓица Агата Голдблум беше ќерка на сопственик на киоск, инвалид со бледа дрвена протеза наместо десна нога.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
(Главната соба во куќата на Андреевиќ која е поврзана со три други соби и кујна. Димитрија седи во инвалидска количка. Чита весник. Марија седи на кревет. Гледа пред себе. Тишина. Пауза.)
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
- Татко ми е инвалид од личниот конфликт во мозокот - по две-три минутна пауза одговори Клои.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Со измената и дополнувањето од јуни 2006 година беше воведена и можноста лицата кои веќе оствариле право на старосна или инвалидска пензија да можат да стапат во работен однос или да вршат дејност (чл. 1, ЗИДЗПИО/06).
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Помеѓу нечитливите податоци, во заглавието на листот, за првпат прочита оти и официелно, тој е Раде Ич, (името на војникот - сигурно беше пренесено од матарката), а под името, беше назначено она што веќе го тормозеше неговото тело; дека станува збор за тежок воен инвалид.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Еве, пред вас, истото морав да го образложувам на еден млад татко чие дете боледуваше од леукемија, потоа на една жена која бараше права што им следувале на инвалидни лица ...
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Брзо отиде кај неа. Ја затекна пред нејзината куќа без нозе и во инвалидска количка.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Се додаде и нова одредба според која средствата потребни за исплаќање на пензиско, инвалидско и здравствено осигурување во висина од две просечни нето плати ги покрива државата, а, доколку разликата од нето платата го надмине овој износ, средствата за придонеси ги плаќа работодавецот (чл. 8, ЗИДЗВИЛ/јул.05).
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
