истргне (св.)
Затова сакам да учиним праведниј суд, да истргнем создание сина моего от твои руки.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Првата кама извади дружина кога поведе, втората кама заглувна кога се фрли на борба третата кој ќе истргне?
„Робии“
од Венко Марковски
(1942)
Требаше да ги истргне како детска играчка и да појде да се бие со глава. И уште пред таа есен.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не се плашев што истргнав една младост од полусон, што ја пратив да го следи мојот пат; се плашев пак од осаменост која ме покриваше со плесен.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Седнаа под мртво, нераззеленето дрво, потоа прашањето блесна какао истргнат нож од канија: „Таа отиде со ваш пријател?“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Можеби ни како дете не сум сонувал жолто освтелен прозорец и ластареста жена на него и напор на дете да му истргне на памучниот кловн една нога.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Но тоа ја налути Стана па силно ја потргна мачката за опашот. - Мјау-у! - Мјау-у! - жално списка мачката се истргна од рацете на лошото девојче и побегна дури во соседниот двор.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Во тој момент куклата се истргна од нејзината преградка и рипна на отворениот прозор.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Само што погледна надвор од градите му се истргна весел извик: - Иииј!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Тешка воздишка ѝ се истргна од градите. Уморено отпушти глава. - Какви деца сме, рече.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Прстите на дајреџијата биеа како мртви, исушени дрвциња по него и не можеа да истргнат ниту еден топол, страстен звук.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Неуморно копа во нејзиното срце - не би ли истргнал оттаму близок, сакан трепет: заради неа, заради сите. Најповеќе заради неа...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тогаш го истргнуваат, држејќи го за нозете, во влезот на каналот и друг го зафаќа неговото место.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Иако мајка ѝ ја држеше за раката, таа ѝ се истргна и потрча кон Зоки.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Бре, прибери си ги кучињата! Ќе нѐ искинат! - извика чичко Анѓеле, ја истргна ластегарката од самарот на коњот и почна да мава.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Патем ме сретоа Германците - продолжи да објаснува Трајче, - ме претресоа, ми ги истргнаа ушите и ме пуштија.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Слаб плач се истргна од градите на девојченцето. Слаб, немоќен, како да доаѓа од некоја бескрајна длабина.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
За среќа ѕвонеше. Се истргнав од нејзините раце и истрчав назад во класот.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Налутен за нешто, веројатно што не го послушав да донесам дрва однадвор, дедо ми ја истргнал книгата од раце и ја фрлил во огнот...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Кубам трева, се подистргнувам од земјата и пак пропаѓам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
