итрина (ж.)
Сиромашката бугарска влада се најде во небрано лозје во македонското прашање: Македонците ја изиграа и ја употребуваа како средство за своите цели, а европејците ја обвинуваа за итрини од коишто таа сиромашката беше далеку.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Заедно со добрините за интересите на Македонија, изброени погоре, името Бугарин донесе и негативни резултати за револуционерното „дело”: Името Бугарин и нееднаквите уверувања пред Бугарија и пред Европа за судбината на Македонија по нејзиното ослободување создадоа полна недоверба кон нашето „дело” од страна на европејците, мислејќи го за итрина – не македонска, ами бугарска – за маневар на бугарската влада да се реши македонското прашање поскоро.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Најпосле смисли итрина: ем ништо да не биде ем да го предаде Лумана.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ете, ако имаш милост да ме ислушаш да ти раскажам како нѐ насамарија, со итрина, не да речеш со јунаштина.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
- Секој од нив си имаше своја смеа, свои нишани, свои итрини.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
После го прашуваа потсмевајќи му се со селска итрина во црвените очи: „Зошто не пиеш со нас, попе?“ Шишето се лизгаше од рака до рака, се празнеше, ги извлекуваше пред нивните очи шумските ѓаволи од притаените грмушки.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тоа го дразни Арсо. Тоа е итрина на лукав злочинец.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Мака му беше да се прости со една ваква волшебна моќ, но истовремено сакаше да има и обични раце, па реши, откако поразмисли малку, да се послужи со итрина.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Ех, - рече Методија. - Тој уште ни на мрава не гази ама грчки итрини. Демек, ако е проедро, грчко ќе биде ова. Ти текнува?
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Секоја куќа била должна да му дава по еден печен вол на ден за да јаде; кога дошол редот на Чулко Заумко, тој се послужил со итрина: го испекол волот и го премачкал со отров што го собрал од многу отровни змии; кога змејот го изел волот, се отрул.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Забелот, како изделкан од огромна грамада стврдната смола, можеше да крие во себе други еребици што ме исчекуваат со залепени гради за суви тревки и слични на безживотни базја, или криеше жолтоок лисец со мудрост и итрина закопан во некоја грмушка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Затоа во нив е развиена толкава итрина.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Лилјакот, змијулчето. – А животните од ЗОО? – продолжува тој, мртов ладен, како да не ја забележува нејзината итрина: - Кое ти се допаѓа најмногу?
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во сето тоа и во што не друго жените навистина генијално се снаоѓаат, но нема итрина со која таа мажот ќе го спречи да истече; уште од нејзината спарнина неговиот пенис ќе ја почуствува во предворјето, меѓу нејзините нозе, пред да ѝ го доставил, уште не брцнат целиот внатре, уште ниеднаш не повлечен наназад за да ѝ го втера пак и да почне да ѝ го напумпува и испумпува она задоволство што доаѓа од сѐ подлабоко и подлабоко од телото додека не почне да се црпи од капиларите на кожата по целото нејзино тело.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Миник: од лутина или од итрина не расте: ситен, а врескаџија: уште не гибнат, не удрен, вреска.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Итрина да стане што подопадлива: итрина да му го привлече вниманието на мажот; итрина да го наведе секогаш будалиот маж да ѝ се обрати; итрина да му помогне кога и каде да се најдат; итрина заеднички да се ослободуваат од срамот што еден пред друг се соблекуваат...
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
„Тука беше и јаничарството и, крајот, итрината „Остави да се крене глава, па сечи!”.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Беше пропаднал вземи или се послужил со некоја итрина...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Чанга го имаше на ум татковото кажување дека сите империи на Балканот, од римската, преку византиската и отоманската, се одржале со векови на власт само со неколку основни итрини, вешто возобновувани: „Првин раздели, па владеј!
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
За своја одбрана ќе ги користам единствените оружја што себеси в) си дозволувам да ги употребам: молчењето, странствувањето, итрината.” Џемс Џојс
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
