кадифен (прид.)
И затоа Митра се „поткршна"; си обу нови калци, нови чорапи, опаша нова фута, си го врза кадифеното гушалче; ресениот ќилим го префрли преку глава, ги растресе цулувците, ги поначешла кркмите и отпред дојде променета, макар кошулата да не ја смени.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Други пак луѓе, сосема спротивни на првите: добро угоени, избричени или со убаво потстрижени бради, измиени, богато облечени; со широки чоени или кадифени потури, со свилени појаси, со срмени елеци и севозможни златни и сребрени накити, со пиштоли за појасите, гордо се шетаа низ пазариштето броејќи ги по стоти или илјадити пат килибаровите броеници со меките и чисти прсти.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Трубата продолжи. Не молкна. Исипа полни, кадифено меки звуци.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Детето му ја преграбува ногата, а со другата рака сѐ уште здраво ја гушка кадифената кукла.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Дури му се чини дека го наслушнува нејзиниот кадифен глас, со надојдена длабост, како истура бесрамност.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Го побара на својот колан ножот со кадифена дршка но не стана да го издупчи платното од кое стрелаа очите.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Покрај оделото и темната вратоврска, старчето има добродушен лик на престарен вујко и сосема семејно ми ги подава кадифените албуми, што и самите би се чинеле домашни, да не се позлатените букви и везот по рабовите, со кои добиваат нешто неприродно, наместено.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тие долго чекаа, но тоа беше само треперење на кожите на нивните коњи како црни кадифени тамбурини на кои ѕвечкаат сребрените стремени меко, меко подвивајќи се.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Времето главно го минував во хотелската соба, сокриена со дебели, кадифени завеси - и зјапав во телевизорот.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Во мракот на подвозникот нѐ дочека еден куп кадифени панди, кои го чекале својот превозник.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
„Уште малку. Мораа да ја постават меѓу четирите месингани столба и кадифеното јаже, дотерана, за да ги задржи луѓето.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
И така тие одат до еден кадифен куплерај и таткото му вели: „Еве нѐ, синко. Сега сам снаоѓај се.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Потрагата по таква сигурност ги води луѓето кон сѐ подлабокото паѓање во зависност. Но дали тоа е репресија? Тоа е „кадифена репресија”.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Госпожа Сенка, му е некому, на ум? Или кадифеното говедце како ејакулира во земјата, инспирирано од една те-ве репортажа за исчезнати племиња?
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Тоа е кадифена репресија затоа што не се чувствува како репресија.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Но македонецот е задоволен со кадифениот звук на кавалот, со блеењето на овците, со полноќното пеење на славејчињата, со домаќинскиот мирис на кромидот и сушените пиперки... Зошто да не... okno.mk | Margina #26-28 [1995] 40
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Како да го заборавам неговото мало муцунче, неговата мека кадифена козина, ишарана со два реда бели дамки, неговите витки ноџиња со жолти копитца на врвот? Како да го заборавам?
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Лицето на Момчило не е збунето, неговите очи како да се симнати од коптските мозаици, на дното од кадифената чашка на цветот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
ТОДТ-мечињата радосно маршираат по променадниот такт, вдолж авенијата што води во иднината на кадифената среќа, кон која настапуваат вредно, работно и организирано.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Роден во отоманско време при крајот на деветнаесетиот век, имаше преживеано борби, колежи и востанија, сѐ уште имаше обичај од време на време да носи убав кадифен, темно црвен фес на главата.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
