кан (м.)
142. Ханот Аспарух (ок. 644-701) со една своја орда дошол од исток кон утоката на Дунав и откако ги покорил словенските племиња и ги разбил Византијците, ја образувал првата држава на Бугарите на Балканот (681) со седиште во Плиска, којашто подоцна ќе ги проширува границите и врз поголемиот дел од Полуостровот.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Најпознатиот мегу нив Самјуел Тејлор Колриџ, се претпоставува дека својата позната поема Кублај Кан ја напишал после будење од опиумски сон, во кој јасно го видел легендарниот град Ксанаду (Xanadu), кој бил соѕидан од славниот монголски кан и кинески цар.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Така на пример, веќе во самата хиероглифика кен , „јакослабо“, се кине на кен, „јако“, и кан, „слабо“.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
По враќањето во Монголија Одушевено ја дочекаа торбата. Се вратил Џингис Кан.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Се викаше Шарлаган- кан и страдаше од чудна болест: заспиваше на нозе и со отворени очи.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Тоа третата рударска група го извлекуваше дремливиот Шарлаган- кан за да ја помине ноќта во некоја куќа- бунар, со другите гардисти.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Шарлаган- кан заспиваше насмевнат и се будеше со намуртено лице, лут и стемнет.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Мајка ова огледало си го носеше на своите патувања во Грција и во Италија, во двете најзначајни патувања од нејзиниот живот, потоа го носеше низ урнатините на балканскиот егзил.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Во својот патопис од 1863 година, Јохан Хан вели: „Од 60 куќи на Долнец, дваесет се куќи на вдовици, на сираци и на сиромашни...“
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
