кафе (ср.)

КОСТАДИН: Оди, братче ти е. (Пауза. Си ги допиваат кафињата).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Две свршеници оставил. Првата му донесла в кафе мува, паднала во филџанот, а не видела.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КАТА: (Ѝ ја подава кутијата од кафе, дупла кутија кафе и шеќер, и голема дрвена лажица, со какви што се служат). Повели, мамо.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
МАРА: Кате, подај ми ја, ќерко, кутијата од кафето и донеси филџани.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ако имаш едно благо да ме почестиш добро, ако немаш остави. Кафе не сакам!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
И оди почесто, особено да се напивуваш таму кафе за да ми е куќата отворена.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Купи и за дома некое товарче дрва, од шеќер и кафе и кога ќе одиш и таму сварувај си по некое кафе.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ристе го донесе кафето, а Бојана по него топла ракија и почна да ги служи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тука ќе дојде честељето со кафе и ракија, ќе напнат гајдите — сега две, една откај зетот што си ја водат сватовите, другата ќе ја најдат кај невестата ,и така ќе се заредат прво песни, потоа и ора, како на свадба!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога ќе ги врзе трите камчиња, 2) трици од брашно или дрво под бичкија, 3) лош човек — трица трнка — растение со многу трнје троска — остатокот од железото што останува после горење на железото трпезница — долга софра — трпеза тук — салото што се топи од сланината кога се јаде само пржена тукче (деминутив од тук) туткан — будаличка, завапкан тутне — да помине овој бел век ќаа — чорбаџија што пасе туѓи овци со кирија на руга ќатипче — писарче ќедер — штета ќерал — дел од куќата (шпајз, мусандра) ќеше — сакаше ќешки — само . .. ќилим — црна шамија за на глава ќулка — детска горна облека со ќулавче ќурдија — машка облека — елек ќурче — легинско фустанче угич — брав што оди пред овци, специјално острижен уѕур — од досада од бес, од што нема што да прави укрилам — заштитам улишам — правам со некаков дефект, без нешто што треба да го имам улка — утка, будала, глупа жена уложје — кошулицата по раѓањето на дете или животно уми се — се мисли, се чуди Уќумат — околиска власт ушчип — мена на месецот кога се подјадува фарк — итер, мајстор, ербап, снаодлив човек филџан — чаша за кафе фудбал — гордост, на големо оди „фудул" — големџија цврцнат — поднапиен цинкам — се ењавам, стенкам црквар — што оди или не оди в црква црнгалест — калеш човек, жена црнило — во случајов мажот или жената е црнило на другиот сопруг цулувци — спуштена коса над уши и потсечена до под брада Чебрен — манастир крај реката Црна чеда шарени — мешани деца машки и женски чекулец — дел од самарот за кој се закачува ортомата чело — почесно место на софрата чепкам — волната се чепка пред да се влачи честица — дел од просфората од која се вади литургија чисти понеделник — понеделник по поклади за Велигден чмеам — полека вријам.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Дедо Бошко, откако ѝ рече на снаата да свари кафе, му кажа на Лумана: - Те чекав уште неќна.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Чорбаџи-Дико знаеше сѐ за Бошка и затоа, кога овој седна спроти него, не го дочека ни да почне да се поплакува, туку си сркна од кафето што тој час му го донесоа момците и офолито, со потсмев во гласот, му рече: - Зарем на еден Лумана најде да му одмаздуваш, бре главо будалска.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Двајцата побратими задоволно се смешкаа, пушеа и пиеја кафе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И тука, во кафето се спогодуваа беговите; си продаваа еден на друг волови, коњи, крави па и луѓе од своите чифлизи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Момците одговараа: на Асан-бег од Ерековци, на Селим-бег од Коњари, на Суљо-бег од Рувци, на Муарема, Фазли, Фета, Даута, Сефедина, Мамут-бега од Дедебалци, Шелеверци, Алданци, Букри, Егри, Бач, Брод, Новаци итн. и им ја кажуваа и цената на стоката која стопаните – бегови беа ја определиле, а исто така им ги покажаа и самите бегови кои седеа во блиското кафе водеа пријатни разговори.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
ТОКМУ ВО ТАА ЕСЕН кога Сирмевци се приготвуваа за свадби, седеа група агалари во едно од прилепските кафиња и слушаа како еден од нив раскажува; кога, одеднаш се разнесе силна смеа во кафето: – Ха-ха-ха-ха – се насмеа слатко прилепскиот кадија и ги погледа агаларите околу себе со извесна иронија на лицето, слушајќи го оној пред него да раскажува како во прилепската нахија имало раја непокорна на султанот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Лево од надворешната порта голем издолбен камен за толчење кафе, сланаток и други зрнени полјоделски производи.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Наближувајќи го кафето од Филевци, на Андон му стана мило кога виде дека уште не е затворено.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Андон реши: ќе влезе во кафето: Таму, како што правеа и другите, ќе седне, ќе извади пари и ќе го извика со чукање келнерот. Плаќа. Зошто да не влезе?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
НЕДА: (Ја испраќа, потоа забрзано ги изнесува филџаните од кафето.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Повеќе