кисел (прид.)
Пржено ли пиле, јајца, младо л' тл'сто јагне, млеко ил' кисело, л' пресно, баница ил' мазник, или пресен леб домашен, в подница испечен, пресно ил' сирене, ил' масло кравско или овчско, сѐ, што сакат ага-Турчин, сичко да му дават.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Туку може да му излезе кисело... уф, неговиот измеќар! Ништо, лесно со него.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Е, мој чорбаџи, нејќеше малце да се свиткаш, сега се скрши сосем, чорбо кисела!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КАТА: Ете, де комад — зелник со кисело млеко. Колку да поминеме вечерва...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Има еден збор од старите наши: „Господ со кисели јаболка не се лаже!“.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
(Ана влегува носејќи тепсија со комад и грне кисело млеко и ги остава на синијата).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Вака може да ми го кршат киселиот, па да не ми текне веќе од дома да излеза, а да трчам како пашит коњ за други да се радуајат со невести и со пари“.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Море, дедо Петко, ќе ѝ го правиме киселиот дури да а втераме во враот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
А ручекот убав: цел зелник и кобле кисело млеко.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И ми студи! - плачливо одговара Ване и се мршти како да има во устата кисело диво јаболче.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Стврднат како да ја чека смртта, мислеше дека ноздрите му се полнат со кисела, пресно ископана земја и чекаше - можеби веќе не ќе се пропнува проклетото `рзнување од кое се умираше побрзо и од острицата на зракот.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Човекот се смешка зајадливо и кисело, потоа се мати и распливнува во сивкава замреженост и пак е јасен и жолчен (чувството дека го загледуваат). Тој е во него, но тој не е друг туку Етхем-паша.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Кисело се насмевна и го пречекори прагот за во сопчето. Наеднаш, на половина чекор се сврте.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Левтерија принесува ракија, леблебии и суво грозје, питулици и кисело млеко.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Влегуваме во меаната од Доксима Тренчески. Доксим рипнува и нѐ пречекува, се смее. Вистина кисело, ама се смее.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И така: згоре-удолу, Џемо полјакот го враќа дома. Ја спружува пушката во скутот и бара зелник со кисело млеко, бара што има и што нема. Сѐ што му сака газот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Можеше да биде поголемо... - Можеше... - ќе речеше жена му на Мил кисело.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
— Кај сум нашла леб, мори мајко, кисела ти е маштеницата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— Кокошкари! — Вошкари! — Вам ви е кисело месото, затоа немате вошки.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
— И вистина е кисела, вели мајка, веќе меури фрла нагоре...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
