командант (м.)
Ќе си одам ... – Постој, постој! – го прекина командантот.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Командантот зачудено крена поглед: – Види, види!
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Командантот се замисли за час, а по тоа рашири раце, велејќи му на Белича: – Ти можеш да останеш, а тој не.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Скопскиот беглер-бег беше и паша – командант на скопскиот гарнизон, та нареди, еден табур од двеста души платена редовна војска да тргне во оваа експедиција, а во Кавадарци го пречекаа и му се придружија тиквешките бегови на чело со Јашар-бег со петстотини свои луѓе и уште толку башибозук, собран по целата Тиквешија за пљачка по Мариово.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Командантот има сигурни податоци. Тој знае сѐ.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Партизанот што стоеше до него, преведе: - Другар командант, јавуваат од Бари* дека авионите тргнале!
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Командантот го извади бележникот и напиша: „Драги Тале! Борбата се разгорува.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Баш на нас да удрите. На комадантот мон. Јок го сторија. Поради вас.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Одеднаш чуката оживе. Колку внимателно да ги фаќаа четниците метеризите, аскерот ги забележи, а командантите со биноклите можеа да ги видат како се сместуваат зад големите карпи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Пашата ги накажа командантот и командирите на потерните одделенија, ги смени и испрати други; валијата го смени кајмакамот и мулазимот на заптиите, но сето остана напразно. Толе в земи пропадна.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И командантот, фалбаџијата, загина. Го распарчи граната.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
- Мене ли марш? - се ококори Кузе. - Мене ли? Веднаш ќе одам кај командантот, та ќе видиш ти!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Немојте, другар командант, не правете ми го тоа... Што, сакате да ме острамотите?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Не можејќи да откријат кој ги организира луѓето да не даваат продукти за војската, да не ги извршуваат нејзините заповеди, командантите ги претепуваа или ги истепуваа повидните мажи, ги палеа куќите и копите, ги грабеа добитокот и живината.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Захаријадис веднаш нареди да се преведе писмото на грчки јазик и да им се јави на сите воени команданти да дојдат на итен состанок во пештерата над селото Горажде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
14. Летото двајца другари, кои беа на лекување во Скопје, испратија писмо до Захаријадис: ,Ќе се вратиме со една наша дивизија, под услов и командантот да биде наш".
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Што е ова, свадба ли е... - им викаше бесно на офицерите кои заедно со војниците пукаа поделувајќи ја радоста; разбеснет, командантот, ги казнуваше.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Најпрвин бил водач на маски со кои се распоредувале бурињата со барут носени од места и по патишта што само тој и главарите ги знаеле, потоа му дале да определува деноноќни смени во работилниците за оружје, да бдее над мајсторите, да ги испитува пушките и камите и, според распоредот на бунтарскиот командант Кара-Тошо, да им ги доделува на нестрпливите чети на чие чело веќе стоеле војводи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Учителот додека деновите беа убави, наставата ја држеше надвор, во природа; но кога зафатија дождливите и студените есенски денови, бараше да му се ослободат училниците за да продолжи внатре, но командантот му викаше: - Какво школо...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Командантот Никодим и комесарот Мони, по сѐ слични на Онисифор Мечкојад и на Онисифор Проказник, едниот главурдест и со влакнести уши, другиот замислен и без насмевка на сувото лице, со сомничави очи зјапале во извезениот петокрак знак на попската камилавка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
