ловец (м.)
По плачот општ се сети дека веста беше болна и танок таа пушти крик, да, како лавица, што дрско ловците ја гонат и плодот ѝ го крадат прв ...
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Зачекори полека кон неа, несигурно, без нужен такт на ловец пред чии очи е смртта паѓа на коленици.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
„Халт!„ рекоа и полека, како ловци на кои пленот им е в раце, се доближуваа, носеа во себе со тоа чекорење некоја урнувачка музика, занес на џинови се и чинеа што можеа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Ловците не ја губеа трагата на прогонетата дивеч. Одеа на сигурно.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Облечени во најпарталави бели кошули со исто такви волнени гаќи, неистрижени, неизбричени, ни измиени, изгледаа како диви луѓе кои ги фатил некој ловец на робови и сега ги тера да ги продава на пазариштето во овој град.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Такви добри ловци не сум видела!
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
А кој и да е ловец, каков и да е не може да крене пушка на зајаче што гонето од некоја ѕверка бара спас од тебе.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Помисли помисли и рече: - Тогаш вака, јас и ти ќе бидеме ловци.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Тоа, дека требаше да му биде сеедно, беше добро само за да се прикажува на некој нов ловец; тоа всушност ниеднаш не постоеше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Змејко знаеше многу ловци што ги вабат. Сега можеби би било добро и тоа вабање.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше една празнина под лажичката, што мораше да му поигра, кога се приближуваше вака, па ако сакаше да биде и илјада години ловец.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Летно време, во привремените колиби и трла излегуваа од селото и други луѓе, косеа, жнееја, садеа компири, но од доцна есен, па сѐ до пролет, освен во исклучителни случаи, кога ќе наминеа ловци, кога ќе ноќеваше кај некого од нив шумарот или кога ќе им дојдеше некој од дома, старците беа сами, како да се наоѓаа во прогонство.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Засрамен ловец биди, што здивот нејзин го сети, низ лакот што трепери и стрелата што чека.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
А ловецот ќе го гледа тоа во шумките, во заветното, велеше, и си трае, не ја крева пушката, не пука по никого.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ловецот сигурно не сум. Знам...
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А ловецот само чека, чека да се умориме, да се истребиме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Умираат од загадениот воздух, се трујат од тие хемиски средства со кои човекот ги прска растенијата, а голем број страдаат од несовесни ловци, оние со вистински ловечки пушки, но страдаат и од помалку опасните воздушни пушки што најчесто се наоѓаат во детски раце.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Татко ми ме зеде на раце, а кожата од алигаторот ловците ѝ ја подарија на мајка ми за спомен.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
И кога веќе бев сигурен дека ќе се слизнам во водата и дека со мене наскоро ќе се гости страшната ѕверка, забележав дека со голема брзина се приближува еден чамец во кој имаше четворица ловци на крокодили.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Мајка ми плачеше и ме прегрнуваше, а татко ми ми рече дека сум едно храбро момче какво што тој досега никогаш не видел и дека забите што Египќанчето ми ги покажуваше, ловците на крокодили ги извадиле од моето рамо.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
