луфт (м.)
Знаеш кога дебелото црево ќе те удри со лактот, па внатре ти доаѓа некако ладно, и ти знаеш дека треба да му дадеш луфта?
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Во тој луфт, тој циркуски неон
и сега не се познава каде е
мојот живот, мојата скриена фалинка
не сум крив јас
виновни се оние кои веруваа
полесно ми беше да бидам неограничен
во слободата да грешам, одошто да сакам
ја имав секоја имајќи ја безличната
жена, не груба, не глупа, не грда
напросто ефемерна
бришаниот простор ме плаши, не празниот
ѕвездената прашинка која светка под папокот
на мојата скокотлива куртизана, судбината
мојот детски инат, залудното препознавање
во сѐ што не сум јас
зар не сум доволно смртен
за да бидам и жив, и со себеси соочен
зар јас ќе го напуштам светот
не тој мене, мила моја!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Значи, овојпат, откај некогашниот театар, Привидот се појави неочекувано и веднаш ја изрецитира реченицата што ја спомнав а потоа ми довикна налутено: „Како се осмелуваш да тврдиш дека во моите постапки има многу луфт?“
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
