милосрден (прид.)
Милосрдна сестра со рачички мали за раната наша не наоѓа лека. Со милосни очи, со поглед што гали не ни носи таа нам преврска мека.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
9. КОЈ МНОГУ ВРАПЧИЊА НИШАНИ, НИЕДНО НЕ ЌЕ СТРЕЛНЕ - и за врапчињата пркнување, и за ловџијата спокој, во милосрдниот ресторан ќе го пофалат тој келнер гостите што ги служи со "МНОГУ ВРАПЧИЊА НА ОКО"...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Во болницата место немаше: по скали, по ходници лежеа ранети; во кревети по двајца лежеа: болничарите и милосрдните сестри не стигнуваа ни вода да им подадат.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ранетите чекаат да се заврти сестрата, а потоа да се испразнат во кофата; поздравите со нож дупат дупки на вагонот да гледаат кај се оди и низ нив чишкаат; милосрдната сестра чека да се стемни во вагонот за да се олесни и таа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Каде, во кој правец ќе се оди? (На југ, на југ...) Во секој вагон влегува по една милосрдна сестра.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
— Господ ќе го гледа, слушам една милосрдна сестра.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А на 16 години станав калуѓерка, на 18 милосрдна сестра.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ме запираат милосрдните сестри, чесните сестри.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сузан Лонг беше зафатена, милосрдна жена.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Католичката милосрдна сестра, Французинката Писи, која во Солун работела во француската болница и поради тоа контактирала со наши луѓе и ја познавала доста добро неиздржливата положба во која се наоѓало македонското население, во својот „Дневник“ се прашува: „До кога ќе оди така? Нема ли да се преполни чашата на горчината?
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Милосрдната мајка Амелија ја почувствувала блажената расположба на Клементина и мигум замолчала.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Црквите на големите монотеистички религии ги испраќаа своите мисионери, или тие доаѓаа по силата на нивното верување, за да бидат некаква противтежа на војната, да ги спасуваат душите на тие што можеа да ги спасат, а редовите на милосрдните сестри да ги залекуваат раните на настраданите.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Вујна Клементина слушала со внимание. И малата Ервехе започнувала да навлегува во суштината на кажувањата на милосрдната мајка Амелија.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Сликата ти е недофатна
божја, сатанска, бесмртна
бела, охола ало,
лакома суето, Киту
твојата јасна росна јарост
крвавиот рев
вресот на твојата пена
- грбна лавовска локна
зборот може поверно да те опише
од било која икона, лажен идол
-развратен знак на китоловците-
Милосрдна срж, срцевино, божилаку
казни ги поганите: скриј ја вистината
‘рскавицо на покајанието
послушај го умот на бога
Магу, уживач на морски бездна
- утробата на светот
Цицалче големо
лицето исцели си го од длабочини,
Ламјо совршена
прскава, мрсна, врела, отровна...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Уште е млада, но бледнилото на нејзиното лице одава нешто вдовичко, тоа е она бледнило на католички монахињи, милосрдни сестри.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Да му го плати на чизмарот стариот долг за ставање нови главички кон старите голеници, па требаше да се нарачаат кај шивачката три нови кошули, па едно две рала долни алишта, кои е непристојно да се спомнуваат во печатен текст, со еден збор, сите пари мораа да бидат потрошени докрај; и кога директорот би бил толку милосрден, па наместо четириесетте рубли награда да определи четириесет и пет или педесет, и тогаш ќе остане само дребулија, која во шинелскиот капитал ќе биде само капка в море.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Прв школски ден свеченоста на мигот го покрива стравот дека милосрдниот допир на детството полека преминува во силен стисок.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
Милосрдните сестри водеа сметка да имаат за јадење секогаш, стомачињата да им бидат полни, а мислата чиста.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
