моќник (м.)
Моќник што владее, боли, ја води Играта.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Верувавме дека таков моќник ќе ја штити нашата коза, нашето семејство...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Оној којшто еднаш ќе ги раздува сите тие моќници со кои сталежот мавта како врачевите со своите фетиши - неговите големи писатели, неговата Џоконда, неговите столови Луј XV, неговата убава граматика, неговиот изумрен стерилен јазик, целото негово купиште конзервирани мртовечки коски коишто ги потстава како уметност и култура - оној кому што ќе му успее да му дојде од газот до главата дека вистинската жива уметност, единствена, и вистинското инвентивно творештво се на негова страна, а не маскарадите под покровителство на министерствата, тој ќе го потисне алчниот сталеж.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
„Моќниците ги фаворизираат дилетантите, ги наградуваат ласкавците, ги поддржуваат измамниците; на чесните не им посветуваат ни најмала мисла, а камоли внимание“, пишува Грасиан.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Во виенското списание Transit некогашниот славен полски дисидент Адам Михник во текстот со наслов Во сенката на Сократ пишува за националниот идентитет во модерното општество и ова го заклучува за денешната улога на интелектуалецот: „Држењето до вистината и воедно следењето на барањето сѐ околу себе да се анализира и секоја идеја на моќниците на овој свет да се изложи на испит - таквиот став за интелектуалецот значи: го прифаќаш тоа дека ќе станеш објект на навреди; мораш да сметаш со тоа дека луѓето за тебе ќе шират злобни гласини - дека ја презираш сопствената земја и ги предаваш националните вредности.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Еден ден, над оваа нова пирамида од хрватски домобрани, кога најпосле ќе сфатиме зошто на нашиот хрватски интелектуалец толку му е мила и драга близината на моќниците, можеби ќе можеме за себе и за своите да замислиме некоја подобра иднина.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Зошто го велам ова? Бидејќи моќникот е своевидна личност.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Ги беше собрал среде Поградец еден ден, во петок, на одбран ден, сите градски моќници.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Кој ги уби и покри со земја сите оние силници и моќници?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Тој го достигна идеалот на арогантните моќници: да биде неомилен, а несменлив.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Работникот Љ Х од Велес (сега 50-годишен) беше во стален работен однос во АД „Киро Ќучук“ – една од велешките големи компании од градежниот сектор, со над 800 вработени кои, во транзицијата, неуспешно се трансформираа од страна на локални моќници.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Цезар платеник на војска на моќници и богаташи.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
