мршојад (м.)
Жив ли е уште оној самоук сликар, оној што ми покажа еднаш десетина човешки ликови претставени во птичји профили? Луѓе - птици! Човек - гавран, пеликан, мршојад.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
По рибите, стаса поморија по добитокот, по ајваните; заболените добичиња и живинчиња: телињата, овчичките, козите, кокошките, лизнуваа од езерската вода како од иљач и - или оздравуваа, или со капките в уста умираа; лежеа така додека луѓето не ги кренаа и закопаа или додека чакалите и другите мршојади не ги исчистеа.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ќе го истурат бесот врз нив, врз мршојадите, јали врз воларите, воздивна Дамче.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во неа никој немаше пристап, дури ни кучиштата, па мршојадите на мира се гоштеваа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Таму, ниско над ливадите, павтајќи со крилјата, се спуштаа и извишуваа мршојади.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А и како награда на оној што ќе ме најдеше некаде умрен - да ме закопа, да не ме разнесат мршојади...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Видов ѕидови кои плачат за мурали, пајаци - мршојади, контејнери напатени.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Еј, разбегајте се отука! Вие мршојади проклети, оти сега удрив во дното, па можам да ве прескокнам и надскокнам!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Какви ли јата во разденување долетале? Некави невидени мршојади размавтале црни крилја и заштракале со ненаситни клуништа!?
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
