наблизу (прил.)
Исто така, еден народ долго може да биде без народно име ако наблизу до него нема друг народ од којшто ќе треба тој да се разликува со одделно народно име.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Наблизу весело шумолеше Вардар, а во далечината, низ модрикавата завеса на првата мугра, се оцртуваа темните горостасни купи на планините. ***
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Таму наблизу беше француската граница. Пред разденување ќе стигне.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
А наблизу до детето, погоре, на меѓата, пасеше козата.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
- Наблизу има чешма, - им велам.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Како да му беше малку тоа, па се наведна, зеде поголем камен и го замавна наблизу во водата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
- Живее кај една моја роднина наблизу, - брзо ѝ реков, со груб глас, за да разбере дека не сум расположена за натамошно распрашување.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
- Тато, знаеш ли дека Вера што живее кај тетка Рајна наблизу, е учителка во нашето училиште.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Квичењето се доближува. Ни оној со здрави очи не може да види чија е таа гласна треска: сепак обајцата сакаат да веруваат дека негде наблизу се движи пес, кучка со набабрени боски чии кученца се затворени во вреќа и фрлени в мочуриште.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Добро, таа ќе спие и можеби некое време доцна во денот заедно со сите, или со половината од децата, ќе дојде да го посети и ќе седне под сенка наблизу, тргајќи долга цигара меѓу модрите усни, но тој што ќе стори? Дали ќе се разбуди?
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тоа што немаше доволно камења сосема наблизу околу куќата и што заради тоа мораше да се оддалечува, му создаваше нервоза.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Слушав од јамата наблизу еден друг глас, глас на утка, постојано ист, иста птица, ист зов.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Некаде наблизу треба да се вишнее вашингтонскиот обелиск, највисоката градба на американската метропола, симболот на моќта донесен и тука оддалеку, преку помпезниот дух на урбанистичките замисли на Л’Анфан, францускиот архитект и американски револуционер од 18 век, и на градителот на вашингтонскиот обелиск Роберт Милс што го подигнал во втората половина на 19 век – таа извишена тежишна точка на семоќта, пренесена од духот на најдревните градби на денес мртвите градови од фараонски Египет во Африка, преку Париз на ампирот, наполеонската грандиозност и помпезните аксиометриски поставени зданија до кои водат широките булевари.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Наблизу писнува локомотива. Шуми пареата.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Наблизу пиштат локомотивите со новите транспорти на живи луѓе со истоштени лица, најчесто со згаснати погледи и пресушена болка на откорнатици, луѓе што брзо, веќе навежбано се товарат во добиточните вагони кои поаѓаат проследени со пискотите на жените, викот на уплашените деца, занемените мажи, воздишките на средовечните, шепотливите молитви на старците пристиснати во своите први, подвижни ќелии, на луѓето што од страв се измокруваат во својата облека, на децата што несвесни за ужасот кој ги обзел нивните семејства, бараат простор за игра, во вагоните тргнати за далечната Полска во кои има едвај место за стоење.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
