навали (св.)
АНЃЕЛЕ: Јас ќе му речам на татка им дека се многу умни и да прати пешкежи за Спаса и за Танета; за Спаса кукла голема со коси та кога ја навали да спие, а кога ја исправи да гледа; а на Танета, да му прати еден костим граѓански алишта, една топка за да си игра и една музика да си свири.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Еден од таквите дни беше и Велјата сабота, во која Доста и Бојана навалија котол да приперат, да се измијат, да се дотераат за утре, за Велигден.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Ајде Бино, ајде Трајче, ајде да го станиме, зерем, ќе го фатит ноќот, а јас стар човек не ќе можам да слезам до конакот! — навалува стариот мудур.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ако се бара здравје и напредок за овците, ќе се донесе или овца, или коза, некој стог сено за да се изранат 800те манастирски овци; ако се бара здравје за говедата, ќе се ариза ја само теле; крава или пак и двете заедно; да навали св.Димитрија потешко да се умножат поголема сурија) ако се бара услуга човек, тогаш со што ќе знае свети Димитрија оти тој и тој бара од него некаква заштита, ако не да ги гледа тука, пред него по една две години.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Веслата длабоко ја зафатија водата, г’жвите скрцаа, чунот се заниша леко, се навали малку на едната страна и тргна побргу накај високата карпа со која газеше ридот во езерото, а зад која беше живописната рибарска населба - Канео...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Арсо се сврте со грб кон Патрокле и се навали на рамото од Глигора кој уште спиеше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И оној негов предедо, со една покуса нога, се наведнал и речиси се допрел со своето лице во тврдото, полно со миризба на шумите и на дивината, топло, смрдливо влакно од колкот на мечката, а со своите две раце и со двете нозе тој прво ја исправил стапицата, а после се навалил со целата тежина на своето тело над двете маши од двете страни и ја отворил неа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Белите хризантеми се навалија една на друга, жолтите листенца - коку што можеа - се припија кон влажната земја, а трите розови пупки замижаа од страв...
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Благица дојде многу загрижена од училиште. Седна до масата, лицето си го потпре во малите дланчиња и додека очите и се полнеа со солзи, црвените панделки се навалија како две овенати рози.
„Градинче“
од Бистрица Миркуловска
(1962)
Долго ја гледаше карпата. По неколкупати ја испитуваше со погледот, се допираше до неа, ги опираше рацете на неа, како да сакаше да ја навали.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Војникот објасни: - Пушката овде ќе ја навалиш така што да ти биде на готовс.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Ги слепи рацете дланка на дланка, се навали на колк, ги стави рацете на еден камен, се навали, за’рка.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Орачите навалија лакомо да јадат и цели корки, голтаа, бидејќи и сношти беа без леб, та од вчера како каснаа, немаше сношти што да вечераат, ни да појадат сабајлево, а ете веќе 78 саати како ги тресат ралата и како запињаат гладни.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Митра ја навали главата на неговото десно рамено и почна да издива длабоко, a веќе и солзите почнаа да ѝ капат низ образите.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сите изнастанаа. Почнаа да трептат со очите, да се трезнат, да се разбудуваат од дремката што им ги беше навалила очите од претераното пиење.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- А, Капинка, кај ти е Капинка, прашува Лазор Ночески. - Капинка одутрина ја закопав, велам, а Ѕвездан за вечерва ми остана, велам и ги кревам очите кон кај што навалува сонцето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пред нас трчаат и кучињата. Навалува и Чако, ја води суријата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ќе навали сонцето, ноќта, и пак ќе отиде на меана. Кај Доксима Тренчески. И таму ќе се долива, ќе дополнува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Крстовица воздивна, се навали на ѕидот и наведна глава.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Се навали на патерицата и, одвај видливо дигајќи ја левата рака, замавна. За збогум.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
