навредливо (прил.)
Јас не можам да го допуштам последново и го сметам навредливо за мене, ете зошто и не се откажувам на прво место да си изработам свој самостоен поглед врз прашањето за мојата народност и врз онаа на моите сонародници.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Цане ја тресеше големата глава и се смееше; во тоа смеење имаше нешто чудно, повеќе необјасниво отколку навредливо.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Тогаш бегаше. Ја напушташе. Грубо ја напушташе. Навредливо. Без поздрав... Трескаше со вратата. Простачки...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тоа беше навредливо дури и за Арсо. Можеби нешто смешно им раскажуваше.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Некои му се потсмеваа и од тоа навредливо се кинеше гласот на Алија.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Колку повеќе се будеше, сѐ поодредено разбираше дека она одвратното и навредливото е токму тоа што постои, а она што го прекина овој смел глас е така полнолико гордо, силно и младо и сета негова намачена душа жедува за она што веќе не постои и што престанало да биде живот и се претворило во некаква оддалечена светлина а без која е тескобно и мрачно.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Немаше ништо навредливо во тоа што се пошегува себе си дека подивеал.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Беше некоја чудна завист, што ги здружуваше уште посилно со тој негов сосед и во тоа немаше ништо навредливо.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Војничето се лутеше и,пцуејќи гласно и навредливо, ја клоцаше по мевот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Ако не те забележува. Навредливо е.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Тоа беше најсмешно, но за Србина веќе навредливо.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Маќеа - уште еднаш колку грубо ми прозвучи, иако кажано со шепот, како нешто навредливо, и во тој момент такво нарекување воопшто не можев да го поврзам со таа нашата нова мајка, со Вера.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Секаква угодност, како и храната ми се чинеше нешто навредливо, просто не можев да голтам...
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Во Париз, на пример, се смета навредливо и многу просто ако загледаш некоја жена или ѝ дофрлиш некакви непријатни зборови, но на секоја од нив можеш да ѝ се приближиш ако носи со себе кученце и ако тоа го држи в рацете - можеш да го помилуваш, а пак дамата за ваквиот гест ќе те награди со насмевка...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но, се шегувам јас со неа, - ме смири тој, - името Макаренко не е погрдно, и не е никакво навредливо.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Тоа за сите нас освен за Килета беше навредливо.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Да не рекла свеска ми нешто навредливо за мене! Или пак нешто меѓусебно се кажват?
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Велам дека се добродојдени зашто претставуваат антитеза на идејата на сѐ што е жестоко, навредливо и ранливо за човекот...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во тоа нема ништо плиткоумно, ниту навредливо.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
ВЕРА: Кога пак тато умре и беше продадена нашата куќа и бавчата, мене ми беше страшно навредливо, што некако како додатно се продава и сѐ, сѐ што беше во аглите на куќата и на бавчата потшепнато, на шега кажано и проплакано.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
