накостреши (св.)
Под кожата песочно закрцка крвта и накостреши вепар. „Ракија и подвизи“, за`ржа. „Можеби тоа.“ „Се разбира“, не го сфати Мирон. „Ти си брат“, а тој почувствува нечиј поглед на тилот и се сврте.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Јас, учителе напишав... Не е Јоле... Пуштете го. - Ти? - се накостреши учителот. - Да.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Бузо скокна од трапот и се накостреши како еж: - Твој ли е? - Не е.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Но ако се сретнат негде, во некоја пустина пуста кај што жед со глад се дружи, Давид ќе накостреши мустаќ и Голијат мртов ќе се спружи.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Така се направија два противнички табора. Четниците се насобраа и ги слушаа кавгите, та и тие се накострешија едни на други.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Лутината му е крената високо од над очи, се накострешил и само крв гледа Дуко Вендија.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Црните пантери“ се накострешија. Ги стиснаа оружјата поблиску до себе и ги сплотија редовите.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Чанга се накостреши од овие зборови. Сакаше да го фати за гуша градоначалникот, но се смири.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
- Не ломоти, - и невидлив се накостреши рапавиот глас. – Ќе ти кажам, ти си шупелка.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Се накострешив и се исправив колку што ме поткреваше презирот и бесот, и навредата, нормално.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Јас се стресов, а потоа се накострешив.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И погодив, Се накострешија, посинеа од јад, се назабија Оние кои постојано ме држеа на нишан.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Муцката му беше набрана со оголено забало, крзното накострешено по грбот, а опашката опасно крената.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
