наполни (св.)
Приближало времето пак за кај нас да идат штрковите и тогај веќе Силјан беше се сторил мукает, та беше нашол едно малечко црпче и си го наполнил со од човечката вода и го врзал на гуша кога дошол денот за да кинисаат за кај нас да идат.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Си наполнил Силјан едно шише од човечката вода и си го врзал на гуша, та си се сторил штрк и си летна заедно со Аџи Кљак-кљак, та дошол кај што беа збрани сите штркови.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
ТЕОДОС: Сиот ме направи жива вода! Ракавите ми ги наполни! Да не е и тоа адет, да не е и тоа ред?
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АМПО: Море, ми ги наполни ракавите, куче кучешко! (Ѝ го дава бебенцето на Цонка.) На ти го, баба Цонке, доста го носев.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
КОТЕ: Дај му ти неколку низалки од овие на Анѓелина, наполни му една торба, инаку не се печалат пари...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Гледај побрзо пуштај пари да ја омажиме сестра ти, да одбереме едно гајле, оти еве и таа дваесет на Митровден ги наполни.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Ние ги наполнивме шкембињава и за нив не ни текнува! А и кравата ни остана немолзена. Пак ако се пушти телето да ја исцица!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Беличот како да имаше однапред смислен одговор на ова неизбежно прашање. – Јас не бев тогаш дома, а него не го примиле. – Зошто? – Бил малечок. – Колку години имаш? – Кој, јас ли? – Ти. – На Петровден наполнив осумнаесет – излага Беличот. ...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Викна Коле Канинчето: „Еј другари, дрште се, уште малце ќе влезиме стреде в Македонија. Наполнете шмајзерите, запалете бумбите!“
„Од борбата“
од Блаже Конески
(1950)
Се согласи. Ги наполни широките гради со воздух и брзо, без запир зареди: - Авганистан, Авива, Абеба, Акропол...
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Старецот ја наполни чашката, ја истури некако рамно в грло и со дланка си ги избриша мустаќите.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Поверував - полицаецот е наполнет со сено: стоеше вкочанет и ја слушаше расправијата.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
— Горе, внуче, наполни го пералникот вино, ќе плати поп Петко! — запален викна Пере, а Ѓоре го изнесе спремнатиот пералник со вино.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Карабуклијата и Петко ги наполнија лулињата; оној, селскиот гостин, стана, си зеде збогум — „седите со здравје" и двајцата пријатели останаа сами.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Доста го спреми девојчето дури Митра се промени, го наполни белиот ѓум топла вода, и ѝ го даде на Гуца Митрина да го носи до црква, та тргнаа трите „мили“ роднини за закон божи — в црква.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Го изми до светнување, го наполни со вода и испи едно шише, уште едно, уште едно, испи четири шишиња, пет – и најпосле дотера до десет.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Ја размислил работата и една вечер, редницата ја тргнала софрата по вечерата, а тој го извадил ќесето со тутун, го наполнил лулето и му го подал и на синот: „Нà, запали“ – му рекол.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Го зеде српот в раце и, готов да се ведне, рече: - Жено, оди наполни вода на кладенчето, па после да седнеме...
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Сонцето цел век греело над овој дедо, судбината богато го оженила, среќата со правнуци куќата му ја наполнила.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се занесе, стана играчка од каучук, чие теме е наполнето со олово.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
