напомене (св.)
Јас во разговорите ја напоменував дека не е добро тоа што го прави, но не можев да влијаам на неа.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Тивко, но доволно цврсто му напоменувам дека жолтеникавиот господин Тест веќе подолго време страда од хроничен гастритис.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Дојди ми мило и само бакни ме, кога ќе ти напоменам, двенеделно немиените чинии да ги измиеш.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Важно е да се напомене дека тоа не било отсекогаш така.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
За да не бидам погрешно разбран, мислам дека треба да се напомене оти нашето сфаќање за менталните состојби како нефизички произлегува од таму што нашето познание ни покажува дека тие едноставно не личат на стандардните случаи на физичките објекти или процеси што ние ги познаваме.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Треба да се напомене дека борбите никогаш не се преместуваат зад рабовите на спорните територии.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Томе напомена дека ќесите ќе им бидат уште потребни - патем кон Поштенскиот дом.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
- Ѝ носат, и не носат - сѐ така се расправаа, најнакрај Мими сепак попушти и мама Злата ѝ ги обу чорапчињата и сандалките, напоменувајќи: - Да знаеш, ова е вака само денес - затоа што ти е прв ден!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Мислам, по ова негово последно искуство, за кое не забораваше да напомене дека било премереже поттикнато од маглите на судбата, како да ја кладе под себе својата живеачка.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Не забораваше исто така да напомене дека голем бил бројот на оние што го почитуваат.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Не пропуштив да напоменам и дека се подготвувам да интервенирам.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Сомнението што се роди во мене во врска со однесувањето на човекон од приказната кого го повикувал гласот на жена му ме поттикна да напоменам дека несреќникот веројатно заскитал во оној напореден свет воден од прилично сериозен привид?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Но ќе ве упатам на искуството на билките во оваа смисла и ќе напоменам дека и тие веројатно на сличен начин постапуваат не само при ‘ртењето и при расцутувањето или во добата на плодовите, туку , за жал, и во појавата на неминовноста што ја означуваат нивните жолти украси на смртта.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Но притоа напоменав дека не станува збор за пречки што со залет можат да се прескочат.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Треба да се напомене дека човек од почеток пружа страшен отпор кон скрнавењето на овој божанствен напиток, но со тек на време попушта, за да после само 6 месеца не може да си го замисли животот без дневната доза од оваа сплачина. – Кафе ќорак...
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Сепак, не реагирав. Зошто токму јас да му напоменувам дека несигурноста што ни ги врзува рацете и ни ја подјадува надежта не почнува и нема да заврши со нас, и тоа токму оваа вечер!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Кога го спомнувам носителот на иницијативите од овој вид само ќе напоменам дека станува збор за високо рангирана личност. Можеби и од највисок ранг. Разбирате?“
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Но, да напоменеме, во тоа време Раде Ич сѐ уште беше само Раде.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Интересно е да се напомене дека Тужбата што ја поведе тој пред судот и Барањето што го поднесе пред трудовата инспекција, беа алатки со кои се присили Министерството да го задржи него на работа, односно да не ја изврши одлуката содржана во фамозното противзаконито Известување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Ангелеска напоменува дека доколку за време на судскиот спор имаше повеќе рочишта, времени мерки и жалби против решенијата (што за нејзина среќа ги немаше) – во тој случај, судските такси и трошоци врз нејзе ќе делуваа дестимулирачки при самата помисла да тужи, бидејќи барањето правда во РМ стана привилегија само на богатите кои можат да си дозволат да ги платат скапите такси и трошоци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
