несреден (прид.)
Се вгледуваше во подробностите на она што беше реалност, несредено проектирана во неговата свест.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
„Драги другари, Писмово го пишувам набрзина и несредено.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
- Прости ми Коста. Лутината ме спобудале. Си имам некои несредени сметки со Високиот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Навистина, по Големото стакло, Дишан сѐ повеќе се оддалечуваше од концептот за дело кое претставува грижливо разработено произведување на објект, со цел да им се посвети на низата несредени постапки кои во минатото биле сфатени како вистинска провокација или глупост, кои се својствени за дадаизмот; но, дури и овие постапки, по мое мислење, се здобиваат со одредена „смисла“ во рамките на алхемиските или другите (помеѓу филозофските и научните) кодекси. 198 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во подведената става. Во нејзиниот бавен чекор. Во несредената коса.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Толку изгледаше несреден. Несреќен.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Сарџент грижата за Грција ја сметал за британски долг, посебно во ситуацијата во која се наоѓала Грција ја сметал за британски долг, посебно во ситуацијата во која се наоѓала Грција која поради несредената состојба во земјата не можела да застане во одбрана на своите внатрешни интереси како што тоа би го направила во „нормални услови“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Надолу имаше понекој буден, тоа беа пајаците, пеперутките, и два убави глувци кои ги начекав во непристојна ситуација, па стрмоглаво избегаа во купот несредени дрва.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Ја кренав главата и над сивите кадели магла ја видов судијката со необично бела и несредена коса пред која стоеше бокал покриен со салфетка во розова боја.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Под густите, несредени веѓи, високо кренати на челото, очите му испакнаа напред и во нив можеа да се видат капилари испреплетени во црвени мрежи кои беа единствена трага од живот на неговото безизразно лице.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Беа петмина, по страните по двајца мажи, а во средината седна главниот судија, жена од педесетина години со несредена, бела, како снег бојадисана коса, и со необично силно нашминкани усни со црвен кармин.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Куќата не ни е малтерисана, бањата несредена. А ти ми спомнуваш кола.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Се сеќавав на нашите ноќи поминати без сон во љубовен занос, во мислите ја доловував неговата несредена соба, пепељарата полна со отпушоци од цигари...
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
