низина (ж.)
На оваа мисла ги навеле и нивните коњи, кои бегајќи од низината крај Црна, летно време накачувале горе по Зелка, Ѓурѓишча, Перун и Трибор, барајќи сочна трева.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Турските војски беа ги достигнале крушевските низини.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
За каков порок, за какви низини говориш ти? На високо си ти, недостижна си ти, Ана!
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И нѐ поставија во низина глуво да ја довикуваме откорнатата пазува.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Дојдоа пороите, отидоа. Снегот се спушти во низијата; потоа се стопи, отиде.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Кога ќе ги затвореше очите и ќе застанеше мирно, без никакво движење, вкочанет, можеше да си замисли дека стои сред некаква низина, а зимата е без ветер, без ниту една куќа, со стотици километри наоколу и дека придружници му се само празните речни корита и соголените, суви дрвја.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Во VI век во Панонската низина се појавуаваат Аварите кои ги потчиниле словенските племиња и заедно со нив ја напаѓале Византија.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Ах, далеку. Таму во низините, во длабочините на кракот.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
