одмара (несв.)
Навртоа на чешмата „Студена“ под самата тумба Маргара и ги најдоа „распашани“ сите војводи, одмараат по добриот ручек и заморен ноќешен пат.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сметката излезе точна. Уште ноќта бимбашијата полека ја прејде реката и во темницата го опколи од трите страни селцето Гудјаково во кое Толе се одмараше.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
А беше токму пладне, кога сите се одмараат преспивајќи.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Тие не постоеја за него. Лежеше. Се одмараше. Грицкаше семки и - се здодеваше...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тие го одмараат окото на посетителот и го принудуваат да подзапре, и покрај пеколниот шум, да ужива во убавото на најубавата архитектура во Западен Берлин...
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Во црквата владееше некакво шаренило: едни се молеа, а, други се одмараа на столовите во дното и пишуваа на разгледници, веројатно за да ги поздрават своите.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Тоа нѐ одмара, нѐ успокојува.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Сега му останува во слободното време да се одмара од државничките напори.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
- Моите сега се одмараат и ќе се лутат ако ги разбудиме, - објаснив.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Сега Хера не одеше повеќе на лекар да ја лечи главоболката, како што тоа порано го правеше, пиејќи разни лекови кои во почетокот ѝ ја смируваа болката, а подоцна не. Ѝ правеа разни проверки на крвта, урината, шеќерот, ѝ ги испитуваа бубрезите, срцето, притисокот; ѝ советуваа да не се преморува во работата, повеќе да се одмара, да избегнува потиштеност и затворање во себе.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Легнувам набрзина врз јорганот, облечен, одмарам... Ќе заспијам...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
„Зеле”, неговиот ветеран, неговиот личен голем сферичен балон, се одмараше во меѓувреме во самата остава на канцеларијата, 18 Галерија Монпенсие.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Татко се одмараше од долгото читање.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Гледате, како да се дозбореле: едни цветаат - други одмараат.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Имал пет крави, не знам колку овци, и не знам уште колку ниви, па иако бил вдовец таа пресметала дека само зад таквото богатство можела да смести лулка во која ќе одмарала нејзината сигурност, а нејзе во животот само сигурноста ѝ била важна, ништо друго.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
На грб човек најдобро се одмара, сите мускули му се олабавени и самата душа му е олабавена и спокојна.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Е, тоа е нешто многу чудно! Нејзе сонот не само што ја одмараше туку и служеше за да се подготви за работа!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
А дрварот кој одмара под замолчаната воденица напуштена од водите и зборливите птици ме почести со две-три голтки од пагурчето и со приказна од Четириесетчетвртата, кога окупаторот, по борбите на Осогово, ги растовари во дворот на Кочанска црква дванаесетте мртви, од своите...
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Како лулка, како сигурносно легло за ветрот, кој тука се одмара, тајна заштитничка лулка, неоткриена тајна од човековите очи.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Студена до премор, а во исто време те одмара и полни со енергија.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
