олку (прил.)
– „Хаа, не сум Охридско Поле и Струшко; чунки тамо вакви луѓе нема со олку долзи носеви и олку високи во нозете; овие луѓе не се асли како нас, си велел сам со себе.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
АРСО: Како ноктите твои. (Посилно.) Е, никога не сум бил волку жеден!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Беќар сум, сакам да се женам. (Општо смеење, и внатре и кај жетварките на чардакот.) КАТА: Море Анѓеле, чудо не те нашло, што си се отворил олку да зборуваш?
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Шо ќе ода да служа на цело село и којзнае дали ќе извада волку пари, ќе остана да му додевам на свети Ѓорѓија.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
липа _ 1) дрво липа, 2) несреќа, зло го најде, човекот. Му се стори липата маѓер — готвач мазгалка — камарче во ѕидот мака — волку мака — сермија макцам — дете малечко, неразвиено уште мал — имот, земја малчок — исто нагалено (диминутив) мандак — пес.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Иии шо е киска, невесто! Каде а најде волку убава? — и ја зеде да ја разгледува и милува, мирисајќи го секое цветче поодделно.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
За сѐ е нужна чиста сметка: примено олку, дадено - толку, и со букви: толку и толку уште штркови се на лице.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
– Нека е на помош света Богородица – благослови калуѓерот и си го затвори тефтерот, па божем некако загрижен за овие добри рисјани што дадоа олку жито за Богородица, запраша: – Е, што мислите да правите ако ве нападнат пак Агарјаните? – и си го кладе тефтерот во торбата со имињата на водачите на бунтот. – Што мислиме, ние рековме, оче.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Кадијата се наврати нешто во кадилакот и кога погледна преку прозорецот и ги виде селаните на чело со добро познатите нивни водачи поп Јаков, Димитрија и други што беа пред две-три недели кај него, јасно му стана дека не идат олку луѓе кај него за арно.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Му беше смешно - говорам за глувчиња како за жолти и ситни птици. „Не“, му рече. „Јас не смеев ни олку да се задржам.“ Се обиде да ѝ ја префрли раката преку половина.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Ооооооооооууууууууууууу... Плачеше од тоа што ниеднаш не можел ни да помисли дека е возможно да им се биде и волку близок: ним.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Признавам: никогаш ваков и волку голем не сме виделе досега.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
— Море ми кај си, свети Јоване, шо те нема волку време? — го праша руса Миша и веќе му подава столче и му ја зема торбата од рамото, во која Толе ги донесе и за неа подароците како за Проќа во Ал-Шари.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Ете, ода, работа,“ сака куќа да гледам — одговори Тодор и запраша: — Ами ти каде вака со другарите? Шо волку доцна?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Не требаше олку да ти кажувам, вели Огнен Горго, оти ништо радосно не ти кажав.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Стомниња, бардиња, грниња, на ти тебе толку, дај ми мене олку, мора, нешто да сме згрешиле, вели, и царот веќе одел на дрва и на ќумур, вели, сега мечката свирела, а царот играл, стомниња, бардиња, грниња, од ќуспе масло не се вади, и шути за нас на мечката, ја јаде крлеж под опашка, вели, и царот садел компири, стомниња, бардиња, грниња, вика Толе Грнчарот и си шеколка по патот, се оддалува, како подиставен од умот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Мачно е да си тажен во еден олку убав ден, рече Роден Мегленоски, и ваков ден не е за погреби. 10
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога излегол од водата рекол: - Е, од волку повеќе немаше да накиснам!...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
И покрај олку народ, без неа се осеќам сама.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ќе разбере дека секој не може во олку многу несреќа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
